"ခ်န္းေယာလ္ "
"ဟင္"
"ကေလးသံုးေယာက္နဲ႔အတူ တစ္ႏိုင္ငံကို ခရီး ထြက္ရေအာင္ လားဟင္ "
"ဟာ...သားသားတုိ႔ကို ခ်န္ခဲ့ပါ မင္းနဲ႔ငါ ႏွစ္ေယာက္ထဲပဲ သြားရေအာင္ "
"မင္းနဲ႔ငါနဲ႔ပဲဆုိ သားသားတုိ႔ကို ဘယ္လိုလုပ္မလဲ"
"ေယာကၡမ တုိ႔နဲ႔ ထားခဲ့မယ္ေလကြာ....
႐ႈပ္႐ႈပ္႐ွက္႐ွက္ ေခၚမေနေတာ့နဲ႔ေနာ္ "
"အင္း..."
အျဖစ္က မႏွစ္ကနဲ႔မတူစြာ မိမိပခံုးေပၚမွာ ဆယ္ဟြန္းက လွဲအိပ္ေနသည္။
အရင္က တစ္က်က္က်က္ ရန္ျဖစ္ေနၾကေပမဲ့ ခုခ်ိန္မွာေတာ့ ခ်န္းေယာလ္ အတြက္ နိဗၺာန္ ဘံုပင္။
သားေလးေတြကို မူႀကိဳ လႊတ္လိုက္ပီး ျပန္မလာခင္ထိ မိမိတို႔ ႏွစ္ေယာက္ ခ်စ္ၾကည္ႏူးရသည္။
ခုလို ဆယ္ဟြန္းဘက္က ခရီး အတူသြားမယ္ ေျပာလာဖို႔ ေမ်ွာ္လင့္မထားေပမဲ့ ခ်န္းေယာလ္ကိုယ္တုိင္လဲ ဒီစကားကို ေျပာဖို႔ ေတြးထားတာ ျဖစ္သည္။
သားသံုးေယာက္ မပါပဲ မိမိတုိ႔ လင္လင္ ႏွစ္ေယာက္ပဲ သြားမဲ့ ခရီး ။
အ႐ႈက္ထုပ္ေတြ မပါေတာ့ ဘယ္ေလာက္ ၾကည္ႏူး စရာေကာင္းလိမ့္မလဲ ေနာ္ ။
ခ်က္ျခင္းပင္ အထုတ္ျပင္ပီး သြားခ်င္ေနပီ။
ေတြးရင္ပင္ ထေတာင္ ကခ်င္မိသည့္အထိ ေပ်ာ္ေနမိသည္။
ဒီအ႐ႈပ္ထုပ္ေလးေတြေၾကာင့္ မိမိမွာ ေၾကာင္သားေကာင္းေကာင္းမစားခဲ့ရတာ ၾကာခဲ့ ၿပီကိုး။
"ဘယ္သြားခ်င္လဲ ဆယ္ဟြန္း "
"ဟာဝိုင္အီ "
ခ်န္းေယာလ္နဲ႔ဆယ္ဟြန္းရဲ႕ အမွတ္တရေတြ အမ်ားႀကီး ႐ွိခဲ့ဖူးတဲ့ အာဝိုင္အီကို ဆယ္ဟြန္းစိတ္ထဲ အမွတ္ရေနေတာ့ ေပ်ာ္မိသည္။
"ငယ္ငယ္က မိဘေတြတူတူသြားပီး မင္းနဲ႔ အျမဲ ရန္ျဖစ္တယ္။ အမွတ္တရေတြက roမဆန္ခဲ့ေတာ့
ခုေတာ့ မင္းနဲ႔ အတူသြားပီး အမွတ္တရ လွလွေလးေတြ ထားခဲ့ ၾကရေအာင္ေလ"
"အင္း..."
ေနာက္ေန႔မွာပဲ ည ေလယာဥ္နဲ႔ ထြက္ခဲ့လိုက္သည္။
