PRANPRIYA

Kabanata 4

-Ang mundo ng mga diwata.-

Sa hardin ng mansion ng mga Park ay makikita mo si Rosé na nakikipag-usap sa dalawang katiwala na masasabi mong lubos na pinagkakatiwalaan ng pamilya ni Rosé.

“Rosé, ija. Maaari ba naming malaman kong sino ang babaeng dinala mo dito sa mansion?” tanong ni Aling Neneng kay Rosé. Napatilig naman sa pag-dilig sa mga halam si Mang Roberto.

“Katulad ko syang diwata ng lobo at hindi ko alam kong ano ang pangalan nya at kong mabuti ba sya o masama, hindi ko kasi mapasok ang memorya nya. Na para bang may pumipigil sakin. Ang masisigurado ko lang ay wala syang ma-alala sa nakaan nya, kaya hanggat wala pa syang ma-alala ay magagamit ko sya para hanapin ang totoo kong mga magulang.” sabi ni Rosé at tumingala sa lahit; na makikita mong kulay kahel na dahil sa palubog na ang araw.

*****

ROSÉ'S P. O. V

Knock! Knock! Knock!

Kimatok ko ang pintoan ng kwarto ni Lisa at agad nya naman itong binoksan. Sa ngayon ay may sarili na syang kwarto sa mansion at mayroon narin syang sariling mga damit; na pinabili ko sa driver namin.

“Prinsesa.” naka ngiti nyang sabi at binoksan ng tuloyan ang pinto ng kwarto nya. Ngumiti naman ako sa kanya.

“Maari ba akong pumasok?” magalang na tanong ko. Agad naman syang tumango at pinapasok ako sa kwarto nya. Sinarado nya naman ang pinto ng makapasok na ako.

“Um... Lisa, may nalalaman kana bang paraan para maka punta sa mundo ng mga diwata?” tanong ko sa kanya at umopo sa gilid ng kama nya.

“Wala pa, pero may hinala akong makakatulong satin kong makakahanap tayo ng lumang libro tungkol sa mga alamat.” sabi nya at umopo sa upoan na nasa harapan ng study table na nang dito sa kwarto nya. Napansin ko naman na may isang luma at makapal na libro na naka buklat doon.

“Paano ma naman yan nasabi?” bigla kong tanong ng may pagkalito. Dahil diba nga gawa-gawa lang ang mga alamat. Tumingin naman sya ng direkta sa mata ko.

“Dahil baka isa sa mga lumang libro ng mga alamat ay matagpuaon natin ang saktong lugar at oras kong saan at kailang magbubokas ang lagusan na nag dodogtong sa mundo ng mga tao at diwata.” plain nyang sabi at bumalik uli sa pagbabasa nya. Ngayon alam kona kong bakit mga alamat ang hinahanap nya sa library kanina.

“Lisa.” tawag ko sa kanya, she just hum in response. Gusto ko talagang malaman kong ano ang meron sa mundo ng mga diwata, simola ng malaman kong isa akong diwata.

“Ano ba ang meron sa mundo mo?” tanong ko. Napatigil naman sya sa pag-babasa.

“Gusto mo ba talgang malaman?” seryoso nyang sabi at tinignan ako sa mata. Dahan-dahan naman akong tumango.

Humarap sya sakin at inilagay ang libro sa study table ko at saka nag salita. “ang mundo namin ay mas sebilisado kaysa dito sa inyo. Sa mundo namin ay wala kang makikitang gulo sa paligid, walang mga malalaking gusali, kotse at iba pa na makikita mo dito sa mundo nya. Parang kagubatan lang ang mundo namin ngunit kakaiba ang mga halaman na nang doon.” sabi nya at ngumiti, yung ngiting parang pinagmamalaki nya ang sina-sabi nya.

“mas ina-alagaan namin ang kapaligiran, malaya ang lahat sa mundo namin ngunit may isang bagay lang na pinag- babawal hindi ka pwedeng mag mahal ng iba maliban sa diwatang nakatadhanang maging kabiyak mo.” sabi nya na parang binabalaan ako. Alam ko naman yun dahil sinabi sakin yun ni mama.

“nasabi ngayan sakin ni mom.” sabi ko at napakunot naman ng kunti ang nuo nya sa pagtataka. Ay! Nakalimotan ko palang hindi nakaka-intindi ang diwatang ito ng english.

“Ina, ina ang ibigsabihin ng mom.” sabi ko at ngumiti sa kanya ng maypapa-umalhin. Tumango naman sya.

“teka, may alam ang iyong ina sa mga diwata?” tanong nya sakin. Opss, 'diko pala nasabi sa kanya na isang diwata rin ang umampon sakin.

“Oo, isa rin sya kasing diwata.” napanga-nga naman sya at inilingolingo ang ulo nya.

“Ano kaba Rosé? Sana tinanong nalang natin ang ina mo tungkol sa lagusan baka may alam yun.” sabi nya at parang matatawa. Oo nga no, siguradong may alam nga si mom dahil isa rin syang diwata.

Ang tanga ko talaga.

“ilang taon kana Rosé?” bigla nyang tanong sakin.

“seve—labing walo, bakit?” sagot at tanong ko rin pabalik sa kanya. Muntik ko na namang englisih-hin ang edad ko kanina.

“kabilogan ng buwan bukas.... Kailan ang ka-arawan mo?” seryoso nyang tanong. Napakunot naman ako ng nuo, pero sinagot ko parin ang tanong nya.

“hindi ako sigurado, pero alam kong ngayong bwan yun.” mahina kong sabi.

“masama ito para sayo, siguradong hindi mo makokontrol ang sarili mo pag nagkataon.” napakonot naman ako ng nuo.

“hindi mo ba alam na lalabas lahat ng mga nakatago mong kakayahan sa mahika kapag na sinagan ka ng unang kabilugan ng buwan sa ika labing walo mong ka-arawan?” napa nga-nga nalang ako.

“Rosé, bumaba ka muna dito. Ang dito ang mom mo!”

*****

What's up gayssss😂

So heto ulit ako nag babalik may nakaka-alala paba sakin? Dyan😂
So, sorry kong di' ako naka update ng tatlong bwan😢 nasira cp ko ehhhh.

Ngapala sa reader ko na nag comments sa novel kong ito hahahaha salamat at nagustohan mo itong novel ko😁 pagbubutihan ko pa sa sosonod kong update pramisss💖

So anong masasabi nyo sa chapter nato, tandaan free to comments😂

Mysterious_Iris