Yassine & Soufiane

Soumaya

Perspectief Soumaya:

Snel rende ik naar Yasmine buiten die al een tijdje op me zat te wachten.
Aan haar gezicht te zien leek het alsof ze niet echt blij was om me te zien.
"Wat is er..?" Vroeg ik onschuldig.
"Wat is er? Ik zit hier al een uur lang in de kou te wachten en jij vraagt mij wat er is?" Zei ze geïrriteerd.
"Nou.. Je was hier 23:00 en het is nu 23:15, dus dat is geen uur." Zei ik lachend.
"OhOh je gaat nog in discussie? Teh zied begin te lopen jij." En ze pakte me bij me arm en trok me met haar mee. Samen liepen we naar haar huis en onderweg spraken we over hoe elkaars dag was verlopen.
"Ewa toen begon die docent zo tegen mij te schreeuwen en toen werd ik boo.."
zonder dat Yasmine haar verhaal kon afmaken onderbrak ik haar, omdat er een raar gevoel door mij heenging nadat ik geschreeuw hoorde.
"Hoor je dat?" Vroeg ik en keek Yasmine aan.
"Wat horen?" Vroeg Yasmine en samen spitste we onze oren.
"Ik hoor nik..."
"Stil is stil is." En deed me hand op haar mond.
"Hoor je dat niet? Yasmine ik hoor mensen schreeuwen? Daarzo, om die hoek.." zei ik verontrustend.
"Ik hoor niks jonge, kom gewoon lopen. Zeker twee katten die ruzie aan het maken zijn of zo." Ik keek haar onserieus aan.
"Nee Yasmine. Kom we moeten gaan kijken."
Zonder enig besluit te nemen trok ik Yasmine met me mee en liepen we de kant op waar ik het geschreeuw hoorde.
Daar aangekomen gingen we voor de zekerheid onopvallend achter een muur staan om te kunnen gluren. Met een mond vol tanden stonden ik en Yasmine te kijken naar wat we zagen..