Yassine & Soufiane

Escape?

Pespectief Soufiane 1/2:

Ik werd wakker door het felle licht dat naar binnenscheen door het raam.

"Doe die gordijnen dicht eh homo." Riep ik naar Soufiane die aan het touwtje van de schermen zat trekken.

Ik was helemaal kapot van gisteren. Ik had al een hele week niet geslapen en dan na wat gister ook nog eens gebeurde, wou ik even rust. Maar helaas kan dat niet als je matties bent met Yassine de stoorzender.

Ik gooide me kussen op me hoofd en probeerde me slaap weer terug te vinden.

Totdat Yassine plotseling een opmerking maakte.

"Ja dat krijg je ervan he als laat op blijft met je chick en niet naar bed gaat. Dan kan je de volgende ochtend natuurlijk niet opstaan." Zei hij lachend.

Shit. Hij heeft Soumaya en mij gister gezien op het terras. Het is niet iets wat me boeit, maar hij gaat denken dat we iets hebben, terwijl dat niet zo is. Ik voel voor niemand iets. Fuck liefde.

"Waarom noem je het dan liefde.." roept er weer een tweede stem in mij.

Ik probeerde mezelf wijs te maken dat het ook geen liefde is. Gister was er niks aan de hand. Het was gewoon een normale gesprek, tussen twee normale mensen. Niet meer en niet minder.

Ik maakte Yassine duidelijk dat als hij nog zo een opmerking zou maken, ik zijn oogballen eruit zou prikken en dat Soumaya niet mijn chick is.

Voordat ik richting de badkamer wou lopen, hield Yassine me tegen.

"Nee Wollah laat mij eerst. Ik was als eerst wakker." Zei hij alsof hij een kind van 10 was.

Ik bespaarde mezelf de hoofdpijn en liet met een handgebaar zien dat hij tempo moest zetten.

Ik plofte neer op bed en pakte me telefoon tevoorschijn.

Ik scrolde wat door WhatsApp om te zien of ik berichten had binnengekregen. Met grote ogen keek ik naar de hoeveelheid gemiste oproepen ik had van Bilal, de neef van Yassine.

Ik opende ook de 9 gemiste berichten van Bilal.

WhatsApp gesprek tussen Bilal en Soufiane:

Bilal: Is het gelukt? Hebben jullie het geld?
Bilal: Ey waar blijven jullie?
Bilal: Hallo?
Bilal: Neem op.
Bilal: Waar the fuck zijn jullie?
Bilal: Baas wil vanavond om 12 uur geld op tafel zien, zorg dat je er bent en je weet waar het is.
Bilal: De buurt is naar jullie opzoek.
Bilal: Ik hoor verhalen dat jullie zijn gepakt door de zware mannen.
Bilal: Neem je fucking telefoon nou eens op.

Ik wist niet wat ik moest doen. Ik was helemaal vergeten dat we het geld nog moesten afbrengen aan de Baas. Moet ik dit tegen Yassine zeggen? Maar als we daar naartoe gaan zullen we weer een andere opdracht krijgen.

Denk Soufiane, denk. Wat moet ik doen.

Zonder dat ik het doorhad kwam Yassine binnen en verscheen er 'Online' onder de naam van Bilal.

Versteend stond ik ernaar te kijken.

Nadat Yassine me een paar keer aansprak op de beurt van mij om naar de badkamer te kunnen gaan, kwam ik weer binnen me bewustzijn.

Ik sloot me telefoon snel af voordat Bilal me Online zou zien en zocht de badkamer.

Ik keek om me heen en zag een deur met een badkamer icoontje staan. Dat moet vast wel de badkamer zijn.

Precies op het moment dat ik de deur wou openmaken kwam Soumaya eruit.

Ze had een elegante satijn kimono aan die wat boven haar knieën viel. Haar haren vielen zo mooi over haar schouders en.. hou je in Soufiane, hou je in.

"Oh Hey." Zei ze en glimlachte lief.

"Hey haha." Antwoordde ik vriendelijk terug.

We wouden elkaar er doorlaten, maar dat ging een beetje akward. Precies op het moment dat zij naar rechts stapte, stapte ik ook naar rechts. En zo ook met links. Dat deden we 3 keer achter elkaar en uiteindelijk begonnen we spontaan te lachen.

Ik zag aan haar dat ze rood werd.

"Weetje wat, dames voor." Zei ik en stapte helemaal opzij.

"Hahaha, dankjewel." Antwoordde ze en
liep langs me.

Als ik jullie eens kon laten ruiken wat voor geur er van haar afkwam. Ik veranderde in een kwijlende hond in haar buurt.

Ze liep zo elegant naar het einde van de gang, waar haar kamer was, en keek nog met een glimlach naar me naar achter.

Ik stapte de badkamer in, deed de deur dicht en leunde er tegen aan.

"Ze is zo mooi.." zei ik in mezelf en verliet een diepe zucht.

Ik keek naar me telefoon in me handen. Woede en radeloosheid gingen door me heen. Ik wilde me telefoon tegen de muur aanslaan maar ik hield me in.

Ik nam een snelle douche en liep vervolgens weer de kamer in om me om te kleden.

Ik had ondertussen nagedacht en één ding wist ik zeker, Yassine en ik moeten hier vandaag weg..

Wat zal er nu gebeuren? Zullen Yassine en Soufiane uiteindelijk de twee meisjes duidelijk moeten maken dat hun wegen scheiden en ze hun weg weer moeten volgen zoals eerst? Of zullen ze iemand erbij moeten halen om hun te komen helpen? Wordt vervolgd..