Yassine & Soufiane

Hopeloos..

Perspectief Yasmine:

Oog in oog keken de jongen en ik elkaar aan.

Je zag overduidelijk dat hij pijn had en geholpen moest worden.

Zijn vriend kwam er ondertussen bij, ik hoorde zijn naam net. Yassine was het volgens mij. Hij was knap, maar dan ook echt knap knap.

"Souf, Souf. Gaat het?" Zei Yassine en pakte hem bij zijn gezicht vast.

"Waar heb je pijn?" Vroeg ik terwijl ik niet wist wat ik moest doen.

Ik wilde helpen maar ik wist niet hoe.

Hij probeerde iets duidelijk te maken maar Yassine en ik begrepen het maar niet.

Hij zag er zo gewond uit meskien. Ik wist niet wat ik moest doen en zo zag Yassine er ook uit.

Gelukkig kwam Soumaya aangerend en met ze alle omringde we hem.

"Geef hem even de ruimte. Anders krijgt hij geen adem." Zei Soumaya en klonk alsof ze wist wat ze moest doen waardoor ik en Yassine elkaar aankeken en automatisch opstonden.

We deden een stap naar achter en keken hopeloos toe..

Perspectief Yassine:

Ik ging op me knieën en keek Soufiane aan. Hij zag er niet goed uit.

"Souf, Souf. Gaat het?" Zei ik en probeerde hem wakker te schudden.

Hij moest geholpen worden.

"Waar heb je pijn" vroeg het meisje.

Ik zag aan haar dat ze ook niet wist wat ze moest doen. Het andere meisje kwam aanrennen en maakte duidelijk dat hij ruimte nodig had. Ze klonk alsof ze ervaring had dus ik deed wat ze zei en stond op en deed vervolgens een stap naar achter en keek hopeloos toe.

Zo ook de vriendin van haar.

Zo een slecht gevoel als je je beste mattie zo ziet liggen en niks kan doen..