Ş'AŞK'IN

2.BÖLÜM

İyi okumlar

Multi ; Ateş

ATEŞDEN

Ayakkabılarımı giyerken karşı apartmanda içeriye doğru eğilmiş olan Rüzgarı gördüm.

Bir kere de insan ol be!

Ayakkabılarımı giydikten sonra eğildiğim yerden kalkıp Rüzgarın arkasına geçtim. İçeriye baktığımda daha bugün taşınan kızın arkasından bakıyordu. Sinirlenip ensesine bir tane yapıştırdığımda ani bir hareketle elini ensesine götürüp eğildiği yerden kalktı.

"Hangi şeref yoksunu, hangi IQ su düşük hayvan vurd-" diyip saydırıken arkasına döndü ve benim sinirli hâlimi görünce sustu. Rüzgarın bana saydırdığı hakaretler karşısında tek kaşım havaya kalkarken hemen konuşmaya başladı.

"Kardeşim senmiydin ya. Valla bilmiyordum sen olduğunu "
Rüzgarın dediklerini umursamadan kafamla karşıdaki evi gösterdim " Ne işin var lan burada ne yapıyorsun"dediğim anda kapıda o kız belirdi.

Elinde bulunan tuzluğu Rüzgara uzattığında anlamsız gözlerle ikisini izliyordum. Rüzgar bakışlarını benden çekip kıza döndü. "Saol meleğim yaaani Duygu " diyince adının Duygu olduğunu öğrendiğim kız sinirlensede bir şey demedi.

Armut gibi dikilmekten sıkılıp merdivenlerden aşağıya indim. Dışarı çıktığımda direk Rüzgarın okuluna sürmeye başladım.

Rüzgarın okulunu bildiğim için 10 dakika da gelmiştim. Arabayı bir yere park edip okulun önüne geldim. Etrafa bakınmaya başladığımda az ileride bir kafe gördüm ve adımlarımı oraya yönlendirdim.

Kafenin içine girdiğimde etrafa bakınmaya başladım. Fazla kalabalık olmayan kafede kızı, arkası dönük bir şekilde tek başına otururken gördüm. Yavaş adımlarla yanına ilerleyip önüne geçtim. Saçları yüzünü kapattığı için tam göremiyordum ama üzerinde, beyaz salaş bir tişört ve kot şort vardı.

Beni fark edebilmesi için  karşısında bulunan sandalyeyi çekip oturdum. Sandalyenin çekildiğini gördüğü an kafasını kaldırıp elleriyle yüzünü kapattı. Yüzünü kapattığı elleriyle gözlerini ovalayıp yanaklarını sildi. Ben ağladığı her halinden belli olan yüzüne bakarken, kapattığı gözlerini açıp bana baktı.

Karşısında Rüzgarı değil beni gördüğü için şaşkın gözlerle bakarken ben onu inceliyordum. Beline kadar uzanan düz ve güzel kahverengi saçları ve mavi gözleri vardı. Ağladığı için gözleri nemli ve kızarmıştı.

Harbiden çok güzelmiş.

'Neden ağlıyor' diye düşünürken kaşlarını çatıp bana bakmaya başladı. "Siz kimsiniz ?"  diye sorduğunda, sandalyedeki oturuşumu düzeltip bir bacağımı diğer bacağımın üzerine koydum.

"Ateş. Ateş Yakan"

"Her kimseniz kalkıp gidermisiniz. Birini bekliyorum" dediğinde kafamı olumsuz anlamda salladım "Beni sen çağırdın"

Sinirden ellerini saçlarına götürüp hafif çekti "Gidsene sen ya " diye sesini yükselttiğinde cebimde bulunan telefonumu çıkarıp mesajlar bölümüne girdim. Bana gönderdiği mesajları açıp, telefonu masanın üstüne, önüne koydum. Bana anlamsız bakışlar attığında kafamla telefonu işaret ettim. Telefonumu eline alıp mesajlara bakmaya başladı.

O gönderdiği mesajlara şaşkınlıkla bakarken, ben etrafa bakınıp garson arıyordum. Elimle bir garsona işaret verdiğimde yanıma geldi. Ağzım kuruduğu için "Bir sade kahve " dediğimde başını sallayıp yanımdan ayrıldı.

"A-ama" diye kekelediğinde ona doğru döndüm. Telefonumu masanın üstüne koymuş bana bakıyordu. "Ben bunları sana yollamadım ki. Ben bu mesajları bir arkadaşıma gönderdim" dediğinde ona "Rüzgar mı ?" diye sorduğumda kafasını salladı.

"Rüzgar benim arkadaşım. Aynı evde kalıyoruz. Sanırım, yanlışlıkla kendi numarası yerine benim numaramı sana vermiş"

Beni sinirlendirmek için yaptığını tabikide biliyordum.

Kafasını anlayışla sallayıp tekrardan gözlerini sildi. "Neden ağlıyorsun. Mesajlarda dertleşmek için demişsin. İstersen bana anlata bilirsin. Meraktan soruyorum. Bana söylediklerini kimseye söylemem. Hem iyi dinleyiciyimdir"

Yalan!

Biri bana bir şey anlattığında sıkıldığım an 2 dakikada uyurdum.

Şimdi ise merak ettiğim için sormuştum. Anlatmak istemediği her halinden belli oluyordu ama yine de içinde tutmak istemiyormuş gibi direk anlatmaya başladı.

BÖLÜM SONU
OY VERİP YORUM YAPMAYI UNUTMAYIN