Jungkook sunmine o kadar yakın davranıyordu ki ben bile şoktayım
-ben bir şu içi - sunmin sende gel! Dedim sunmin jungkooktan bana döndü ve
-yaa niye yaa hem biz daha k-
-gel dedim!
-tamam...
Mutfağa geldiğimizde kapıyı kapattım
-kızım sen jimini sevmiyor muydun!?
-nereden çıkardın ?
-düşmanken ... off! Yani arkadaş değilken jimini sevdiğini yada almak istediğini söyledin !
-yaaa evet ama... ne bileyim, film izlediğimiz o gün jungkooka alıştım ve..
-bir anda aşk nasıl değişir !?
-off ! Sıkma beni! Hem min-ha seviyor jimini! Daha çok yakışıyorlar . Sende zaten -
Sinirli bakışlarım lafını kesti . Sonra korkakca kafa sallayıp sustu.
İçeri geçtiğimizde jimin
-ne suymuş arkadaş!
Sunmin ona yastık fırlatınca
-tamam be ! Sanki birşey dedik!
Jungkook bana korkakca dönüp
-şey... ben galiba bir hata yaptım ...
-hah kookiem ! Sen ne yaptın dedim
-ben bilmiyordum..
-neyi!
-yoongi hyungla konuş-
-eee yani!?
Gözlerini sıkıca kapattı ve hızla
-onu buraya davet ettim!
Önce sustum .... ama sonra içimdeki sinir bombası patladı
-sen neden onu benim evime davet ediyorsun! Hem burası benim evim ! Yani benim evim senin evin ! Ama neden bana sormadan çağırdın ! Sanki ben onu çok istiyorum!
Jimin;
-ay sanki oda seni istiyordu!
Durgun bir şekilde bakınca
-tamam... yaniii...
Arkamdan bir ses duymamla olduğum yerde kaskatı kesildim
-istemediğimi kim söyledi!?
Jungkook eliyle beni göstererek
- O!
Dedi.... yavaşça arkamı döndüm
Gözleri beni bulduğunda durgunlaştı... bir yoğunluk vardı.... derin bir yoğunluk ...
Biz ne zaman birleşme aşamasına gelirsek o zaman bir engel çıkar ve herşey "BOM!" kül olur. Hatta külü bile bulamayız...
Gözleri kan çanağına dönmüş .. ağlamaktan kıpkırmızı olmuştu.
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
//Gözleri bu şekilde\\
Ona;
-gözlerin.... dedim ve elimi istemsizce yanağına koydum.
Yavaşça gözlerini okşadım....
Elimi çekmedim , çekemedim. Çünkü onun tepkisi , etrafdakilerin tepkisi .... ne olurdu bilemem.
Sonra elimi hızla çektim ve
-pardon dedim .
Bu sefer kafamı onların olduğu tarafa çevirdim . Ama onlar yoktu ...
Aishhh! Ne yapacağım ben bu aptalla !
(Kızım daha az önce yanağını okşadın djeidjdiej)
-galiba gittiler. Dedi
-o zaman bende giderim !
-nereye gideceksin cidden! Konuşmalıyız!
-yaa inanamıyorum! Birde beni senin gibi s*k*k beyinli birinin yanına bırakıyorlar!
**pardon! **
- demek öyle ha! Senin ne kadar farkın var! Ne yapabilirim beni affetmem için ! En fazla kendimi keserim! Hayır anlamıyorum ! Uzatacak ne var!?
-ne mi var! Sen hayal alemindesin galiba! Yok öyle bir dünya ! Sen o kadar şey yap, benim affetmemem suç olsun öyle mi !
-yaa üzgünüm diyorum! Yaa dün seni düşünmekten uyuyamadım ! Ağlamaktan hele hiç uyuyamadım !
-uyusaydın bana mı sordun ! Sana şans vermeyi düşündüm ben ! Ama insan güven ve değer verdiği kişiyi öyle görünce üzülüyor tabi!
-şimdi hayatımızı hep birbirimize düşman olarak mı yaşayacağız!
-gerekirse EVET!
(içim acıdı hdiwksej)
şuan o kadar bağrıyordukki ev başımıza yıkılacak....
Ve şu an niye bu kadar bağrıyorduk bilmiyorum...
Merdivenlerden indim . Ceketimi üstüme geçiriyordum, bizimkilerin yanına gidecektim.
-nereye gidiyorsun! Gerçeklerden asla kaçamazsın KİM VİA!
-Ben senin gerçek diye birşey bildiğini hiç düşünmüyordum MİN YOONGİ!
Kapıya gidiyordum . Hızlı ve sert adımların tam kapıyı açacaktım ki , merdivenlerden ;
-SENİ SEVİYORUM APTAL! BUNU SANA ASLA ANLATAMADIM ! VE EĞER İSTİYORSAN YANİ MUTLU OLACAKSAN HAYATINDAN DEFOLUR GİDERİM!
Dayanamaıyordum! O kadar pişman ve kötü görünüyordu ki!
arkamı döndüm hızlı adımlarımla bu sefer ona doğru gidip dudaklarımı onun dudaklarıyla birleştirdim...
Ve işte o an⤵⤵
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
