Last Wish

Kabanata 10

Wish Granted

After six months, naging maayos na ang lagay ni Viyah. The operation was successful. Ang kapatid niya sa ama ang naging kidney donor niya. I'm so happy to see her very healthy.

I can hear the angels singing while she's wearing a very beautiful gown. She's crying while staring at me. I wiped my tears as I look at her. I can't believe that I'm finally marrying the woman I love. She was about to walk down the aisle but a loud bang made everyone stopped.

I was quite shocked when I saw her white gown stained with her own blood. She was surprised to look at her own self bleeding. Agad na gumuho ang aking mundo at hindi makapaniwala sa nangyari.

"VIYAH!!!!" sigaw nila. Agad akong tumakbo papunta sa kanya at hinawakan ang kanyang pisngi.

"Razain-" I tried to stop the bleeding but I'm so hopeless trying to save her.

WHAT THE FUCK?!!

I immediately called for help.

"DAMN! STOP MAKING A DAMN FUCKING NOISE! COME AND HELP US, PEOPLE!" I yelled. Agad na may humintong ambulansya kaya agad na nilang ipinasok si Viyah doon. Sumakay na din ako habang pinupunasan ang aking luha.

Doctor ako pero bakit hindi magawan ng paraan para iligtas ang babaeng pinakamamahal ko?

No Razain! She will survive! She's strong! Oo malakas siya pero may hangganan din ang katatagan ng loob niya. Kailangan kong maging malakas dahil wala na siyang ibang pagkukunan ng lakas kundi ako!

"I'm m-madly, c-crazily, b-badly in lov with-" Hindi niya naituloy dahil nawalan na siya ng malay.

Mahal ko si Viyah at mababaliw ako kapag malagutan siya ng hininga. Walang silbi ang pagiging doctor ko kapag hindi ko siya nailigtas!

I must do something! Get yourself together Raz!! Save your woman!

I can't look at her in that kind of state. She's too fragile. She's too weak. She doesn't deserve this.

She's so precious to me to suffer all this things! I can't help but to blame myself! I should secure her safety first!

I WANT TO KILL THAY BASTARD WHO SHOT MY WIFE! DAMN! ANG TANGA TANGA KO!

"I don't care about the money because I only care about you! I don't care if I lost everything just to save you. I don't care because what I only care is you. I love you, please fight for me. Please live for me. Please!" Bulong ko na lang habang tinitignan ang duguan niyang katawan.

It hurts like hell!

Nang makarating na kami sa hospital ay agad na siyang dinala sa emergency room. My hand is bleeding. Hindi ko pa napansin ito dahil sa pag-aalala kay Viyah. Hindi ko pa alam ang rason kung bakit nasugat ako.

Lumabas ako sa hospital para sana kalmahin ang aking sarili pero mas lalo akong nasasaktan.

"TANGINA!! ANO?! KULANG PA?! ANOOO?! GINAWA KO NAMAN ANG LAHAT PARA ILIGTAS SIYA! NAGAMOT KO ANG SAKIT NIYA! TAPOS ANO?! TANGINA! ANO?! TANGINA!! FUCK! NAKAKABALIW!" Sigaw ko at inilabas lahat ng galit ko. Halos mapaupo ako dahil sa inis at hinagpis.

"Calm your self, Razain!" Sigaw ng kapatid ko.

"FUCK! KALMA?! MY WOMAN IS IN THE EMERGENCY ROOM WITH A BULLET INSIDE HER CHEST! DAMN! TAPOS KAKALMA AKO?! I'M A FUCKING DOCTOR BUT I CAN'T FUCKING SAVE MY FUCKING WOMAN!" Galit at naluluha kong sigaw.

I'm not a fan of Shakespeare, but I guess, my story will be a tragic one. No! I won't let that happen!

"Razain.."

"TANGINA! IF I NEED TO BEND DOWN MY KNEES JUST TO SAVE HER, I'M WILLING TO DO IT! TANGINA, SHAUNDRA! IKAKASAL NA SANA KAMI! I WAS ABOUT TO MARRY THE GIRL I LOVE! I WAS ABOUT-DARN!" Sinabunutan ko ang aking sarili. Nababaliw ako sa kaiisip ko okay na ba siya.

Nagsidatingan na din ang mga pamilya ni Viyah. Halos mawalan ako ng kaluluwa nang malaman kung sino ang bumaril kay Viyah.

"Si Ronald Wilson po, kuya.... Si papa." Umiyak na si Sally. Maski ako ay nagulat sa sinabi niya.

"S-sigurado ka?" Tanong ko.

"Nakita ko po..." Mas lalong lumakas ang kanyang iyak.

"Nasaan siya?!" Galit na tanong ko.

"He's in the police station." Walang emosyong sagot ni Cruzell.

Agad akong sumakay sa aking kotse at dali daling pinatakbo ito. Kahit na duguan na ang suot ko ay binalewala ko ito. Mabilis ang aking paghinga. Pumasok agad ako nakitang nagpupumiglas ang suspek.

Kwinelyohan ko siya kahit na pilit akong pinapakalma ng mga pulis. Agad ko siyang sinuntok at minura.

"TANGINAMO! ANAK MO SIYA! TANGINA! ANAK MO SIYA!!!" Sigaw ko at sinuntok siya ulit. Humarang na ang mga pulis at hinawakan na din nila ako.

"HINDI KO SIYA ANAK!" Para akong hinampas ng isang matigas na bagay dahil sa sakit na nadarama.

"GAGO KA!" Umalingawngaw ang aking sigaw.

"AMPON LANG SIYA! OO! AMPON SIYA! NANG DAHIL SA KANYA, NAMATAY ANG ASAWA KO DAHIL SA KIDNEY DISEASE! MAS PINILI NG ANAK KONG IDONATE ANG KANYANG KIDNEY KAY VIYAH!" Galit at naluluha niyang sigaw.

"Doctor ako, Razain! Pero wala akong magawa kundi panoorin ang pagkamatay ni Tessa! AYOKO NA SA UNA KONG PAMILYA! PINEKE KO ANG EMOSYON KO PARA SA ANIBERSAYO NIYO! Tapos ito lang ang mapapala ko?! TANGINA! I CAN'T SAVE MY WIFE'S LIFE SO IT'S BETTER FOR ME TO END VIYAH'S LIFE!"

Halos mabaliw ako sa sinabi niya.

"YOU HAVE NO RIGHTS TO TAKE MY WOMAN'S LIFE! YOU'RE NEVER BEEN A DOCTOR. MAHINA KA. DUWAG KA. GAGO!"

Inawat kami ng mga pulis. Si Tita Rosel naman ay inaya na akong bumalik sa hospital. Nandito pala siya, kanina pa. Pagbalik ko sa hospital ay halos mabaliw ako sa narinig kong sinabi ng doctor.

"I'm so sorry. We did all our best, but the operation isn't successful."

Tangina.

Para akong binuhusan ng malamig na tubig. Nanigas ako sa kinatatayuan ko.

My woman is dead.

My woman didn't survived.

Pumasok na ako sa kinaroroonan ni Viyah. I removed the white blanket that's covering her body.

Humagulhol na ako sa sakit. Tangina! ANG SAKIT SAKIT!

I don't deserve this!!! I've saved many lives but I failed to save my wife's life. I'm a doctor but I was not able to save her! Anong silbi ng pagiging doctor ko kung ang babaeng mahal ko ay hindi ko nailigtas?

"Hindi mo natupad ang pangako mo."

Bigla kong naalala ang sinabi niya noon.

"I love you! Goodbye!"

Akala ko simpleng paalam lang iyon pero panghabang buhay na pamamaalam pala iyon.

Sa huling sandali niya ay nagawa ko pang tuparin ang huling hiling niya,ang maikasal kaming dalawa.

Ngumiti ako ng mapait habang hawak hawak ang kanyang kamay. I slowly kissed her hand up to her forehead. I never thought that I can never kiss her again. I never thought that we'd have a last kiss.

"I'm still madly, crazily, badly inlove with you, my woman."

I kissed her hand again and wiped my tears.

Damn! If tears could only bring people back to life, I would gladly spend my life crying just to have her back.

"You're with me until your last breath. Wish granted!"