Az önce acıdan kapadığım gözlerimi şimdi acıyla araladım. Hani filmlerde olurya kavga olur çocuk bayılır gözünü ya hastahanede ya da bir evde açar sonra bi kıza aşık olur felan işte başta da dediğim gibi filmlerde olur öyle. Ben açtığımda yalnızdım kan kokusundan alamadığım nefesim ağrıdan kıpırdatamadığım sıska bedenim ve ben. Anın keyfini çıkarayım dedim kaldırdım kafamı gökyüzünü seyre başladım. Karanlık ve ıssızdı önüne geçen buluta inat ışıldayan bir ay tek tük burdayım diyecek kadar soluk ışıktaki yıldızlar. Bir de kendime baktım. Karanlık ve ıssız hayatımdaki zorluklara rağmen alıp verdiğim nefes ağrısıyla ben burdayım diyen organlarım. Cuk oturmuştu vallahi ha kendi kendime sırıttım. Hava meltemliydi serin ama üşütmüyor... Emekleyerek görüş alanıma giren banka doğruldum. Hayatım ne zamana kadar böyle devam edecekti. İki kuruş para çalıyorum 50 tane dayak yiyorum çaldığım parayı da kaptırıyorum. "Ne güzel lan" diye bağırdım sesim çıktığı kadar e ortam sessiz tabi bir mahalle arası çıkmaz sokak sesimde o çıkmazda kalakaldı işte duyan olmadı. Elime düşen damlayla irkildim "ağlıyor muyum lan ben" dedim. Kanla karışık gözyaşım ağlıyordum istemsizce ama niye alışmış olmam lazımdı bu hayata çıkmaz sokaklara alışmış olmam lazımdı o zaman niye ağlıyordum ben? Acıdan mı ya da hangi acıdan? ...
