Kidnapped to be a slave

ontbijt

'Dave, mag ik alsje-alsje-alsjeblieft de suiker voor op mijn pannekoek?' 

'Maar natuurlijk, princess.' Hij zette het zakje met het kenmerkende kindje voor mijn neus neer. 

'Bedankt.' 

Ik was net suiker op mijn pannekoek aan het doen toen de deur open ging. Ik dacht dat het Collin zou zijn, maar ik wist beter eens die persoon mijn heupen vastnam. Ik verstijfde compleet, liet de lepel waarmee ik bezig was vallen en verwachte een uitbarsting, verbanning naar mijn kamer en daarna straf, maar niets van die dingen gebeurde. 

'Sorry. Ik was gewoon behoorlijk gespannen en knapte.' Hij gaf me een zachte kus op mijn wang. 'Kun je me vergeven?' 

'Heb ik een keus?' 

'Niet echt. Je gaat hier toch niet weg. Jij maakt het aangenaam voor jezelf, of je maakt het minder aangenaam voor jezelf. De keuze is volledig aan jou.' 

Ik zuchtte en raapte het lepeltje terug op, maar zei niets meer van wat er gebeurt was. 

'Goed zo.' Hij ging naast me zitten en nam zelf ook een pannekoek. 

Wat later zaten we allemaal te eten -behalve Collin, die slaapkop lag nog steeds in bed. Je kunt zeggen dat dat bij mij hetzelfde was maar ik lag er vastgeketend. Dat is iets anders. 

'Wat zijn de plannen vandaag?' vroeg ik. 

'Wat maakt dat uit? We kunnen je niet mee naar buiten nemen, want dan ga je roepen en rennen.' zei Elijah. 

'Niet waar.' zei ik. Alle 4 de jongens keken me aan met hun wenkbrauw opgetrokken. Het was eerder grappig dan bedreigend, of wat ze er ook mee wouden bereiken. Toch wendde ik snel mijn blik af, terug naar mijn pannekoek. Ik ben bang dat ik ze anders vierkantig zou uit gaan lachen. 

'Ik vind dat we haar een kans moeten geven. Het is niet dat ze een uitzondering is.' zei Jake. 

Ik lipte een snel bedankje in zijn richting. 

'Wel, het is kermis op het strand, dat is nog niet te ver.' zei Dave. 

'We zullen Skylar laten beslissen.' stelde Elijah voor.

'Goed, Princess.' zei Alec. Ik zuchtte als reactie op mijn bijnaam. 'Of we gaan heel de dag naar buiten en je loopt geboeid rond, maar we maken wel plezier, of we blijven binnen en we maken plezier.'

'Kan het niet zonder dat boeien?' vroeg ik.

'Ja, ik dacht het niet.' zei Alec. 

Ik dacht even na, nog steeds kauwend op een stuk pannekoek. 'Haal de boeien maar boven.' 

'Doe een jurkje aan.' fluisterde Alec. 

'Mag ik ten minste nog eten?' vroeg ik, terwijl ik een tweede pannenkoek vastnam.

'Natuurlijk.' 

...

Ik nam een kleedje, zoals gevraagd. Ze waren wel allemaal een tikje te kort naar mijn zin, maar goed. Deze ging nog. Ik bedoel, mijn achterste was bedekt en mijn borsten vielen er niet uit. Ik nam ook een leren vestje uit de kast en mijn eigen adidas superstars. 

Ik liep naar beneden en meteen kwam me een hoop gejoel en gefluit tegemoet. Collin was ook al aangekleed beneden, en Alec had ook iets aangetrokken. 

Alec liep naar me toe en ik stak mijn handen uit, met een hoop tegenzin, dat wel, maar ik kon in ieder geval naar buiten. 

'Wauw.' fluisterde hij. Ik kromp ineen toen hij de eerste boei vastmaakte. De andere maakte hij ook snel vast. 'Je weet niet hoe moeilijk dit voor me is.' hij liet mijn boeien los. 

'Wat is moeilijk?' Ik liep -om hem te pesten- extra heupwiegend de keuken in. 

'Dit vindt Alec niet leuk, Skylar.' waarschuwde Jake me. 

'Hij was degene die zei dat ik een kleedje aan mo-' Ik slaakte een gilletje toen hij me tegen zich aantrok. Altijd! 

'Zeker dat we met ons allen moeten rijden?' vroeg hij.

'Ja, zodat jij ergens in een landweggetje kunt stoppen en Skylar helemaal suf kunt n-'

'Oké. Ik sta hier ook nog.' onderbrak ik Dave. 

Hij grijnsde even in mijn richting. 'Wat? Iedere man in deze ruimte heeft er aan gedacht.' 

'Als jullie het maar laten. Ze is van mij.' 

'Jaja. We weten het. Ga je eigen halen.' zuchtte Collin. 

'Inderdaad.' 

'Goed, hoe verdelen we de auto's. Skylar en Alec sowieso samen of er wordt hier een ongeluk begaan..' zei Jake. 

'Ik bied me aan om bij hen te zitten.' zei iedereen. 

'Mag ik niet kiezen?' vroeg ik. 

'Nope.' zei iedereen. 

'Samenspanning is gemeen.' mokte ik. 

'Goed, wie als eerste bij mijn auto is mag meerijden.' zei Alec. 

Het werd Jake. 

'Dus, wat gaan we doen?' vroeg ik, eens ik verbannen was naar de achterbank. 

'De kermis start pas om 4 uur straks, dus we hebben nog 6 uur om gewoon plezier te maken.' zei Jake. 

'Wat gaan de anderen doen?' vroeg ik. 

'Dat wil je niet weten, Princess.' zei Alec.

'Anders zou ik het niet vragen.' 

'Waarschijnlijk gaan die ergens een meisje oppikken.' zei hij. Ik had door wat hij bedoelde. 

'We kunnen even met haar trainen.' stelde Jake voor.

'Hoezo trainen?' vroeg ik meteen. 

'In bed.' grijnsde Alec.

'Nee bedankt.' zei ik.

'Ahw, wilt het maagdje haar maagelijkheid nog niet verliezen?' zei Jake zielig.

'Hoe?'

'Een rake gok.' 

'Jake, je blijft van haar af.' zei Alec. 

'Ja meneer.' zuchtte hij. 

'Kies maar, Skylar.' zei Alec.

'Kunnen we niet naar het hotel gaan en mij mijn koffer laten halen en me dan op het vliegveld afzetten?' probeerde ik, maar ze zagen er makkelijk door. 

'Leuk geprobeerd, Princess. Dan beslis ik maar.. Jake, wil jij de sporttassen gaan halen? En steek er wat in voor Skylar hier.'

'Gaan we sporten?' vroeg ik. Ik hield van sporten. Heel erg zelfs. 

'Ja, maar wel in onze eigen sportzaal. Je kunt niet ontsnappen.' zei hij. 

'Wie zegt dat ik dat van zin was.' het pak slaag van gisteren zat nog in mijn geheugen. Dit was dag 4 in Goldwell. En dag 3 in gevangenschap. Het voelde als een veel langere tijd. 

'Zo snel geef je het niet op, Skylar. Dat weet ik zo.' 

Jake kwam terug en gooide 2 sporttassen bij op de achterbank. 

'Goed, kunnen we nu gaan?' 

'Jep.' Alec stuurde de auto achteruit de verbazingwekkend lange oprit af en reed de snelweg iets later op. Hoe ver moeten we nu weer gaan?