Kidnapped to be a slave

Proloog

Ik stapte opgelucht van het vliegtuig af. Ik had geen problemen met vliegen, maar de opluchting was er eerder omdat ik nu in Goldwell aangekomen was. Eindelijk weg uit Vertice voor een hele week! Vakantiiiiiiieeeeeeeee!! Het verbaast me eigenlijk wel dat mijn ouders me laten gaan hebben, maar mij hoor je in ieder geval niet klagen. Ik trok mijn koffers achter me aan en nam een taxi richting het hotel. Ik keek even rond en liep door naar de balie.

'Goedemorgend. Welkom in het Berry flower Hotel.' zei een aardig uitziende receptioniste. Nog redelijk jong, maar zeker geen veel te opgetutte del. 

'Goedemiddag.' zei ik. Het was kwart voor 12. Dat is middag. 

'Hebt u een kamer gereserveerd?'

'Ja. Skylar Neville. Met dubbele L.' zei ik. 

De receptioniste typte wat in op haar computer. 'Inderdaad juffrouw Neville. Bent u hier alleen?'

'Ik dacht dat er heel duidelijk was doorgegeven dat ik maar een éénpersoonskamer had. Trouwens, ik zie niet echt iemand hier bij me.' antwoordde ik met een sarcastisch ondertoontje. Ik dacht dat dat wel duidelijk was. En ja, ik weet het. Het is niet netjes. Maar hoe moet ik weten me te gedragen? Dit is maar de eerste keer dat ik 17 ben. Een geweldig verjaardagscadeau dit. Ik ben een week geleden, op 5 juli, 17 geworden. Dankzij het feit dat ik een jaartje heb overgeslagen ben ik dus ook van school af. 

'Let daarmee op, juffrouw. De straten kunnen hier gevaarlijk zijn 's nachts.' 

'Bedankt voor de waarschuwing, maar ik kan best voor mezelf zorgen.' zei ik. Ik wist al dat Goldwell een immens rijk land was, maar het was ook bekend dankzij minder leuke dingen: slavenhandel. Soms vrijwillig maar vaak onvrijwillig. Dan wordt je gewoon gekidnapt en verkocht. Ik rilde. Dat stond toch in mijn top 3 van grootste nachtmerries. 

De vrouw ging er niet verder op in. 'Kamer nummer 324. Het derde verdiep. Ontbijt is van 6 tot 10, lunch van half 12 tot half 2 en avondmaal van 6 tot half 10.' 

'Dank u wel.' Ik nam het kaartje vast en liep richting de lift, mijn koffers achter me aan sleurend. 

De kamer was mooi, voor zover dat kon in een hotelkamer. Ik had uitzicht op het zwembad van het hotel, dat trouwens midden in de hoofdstad lag. Jammer, want het land had ook een mooie, uitgestrekte kust. Ik zal het dus maar moeten doen met het zwembad hier. 

Ik trok mijn badpak aan onder een luchtig kleedje. Nu even zwemmen en me straks klaarmaken. Als er nog iets leuks aan Goldwell buiten de rijkdom is, dan is het wel het uitgaansleven. Je moet alleen proberen zo weinig mogelijk alleen over straat te gaan. Zeker als vrouw.

Ik liep naar beneden en nam een frisse duik in het zwembad, maar niet veel later ging ik op een ligstoel liggen. 

Een ober kwam aan. 'Wilt u wat drinken?' 

'Sinaasappelsap is goed genoeg.' zei ik. Vanavond nog genoeg tijd om aan de alcohol te zitten. Nu mag dat wel eens. 

De ober knikte en ging mijn drankje halen. Een minuut later had ik een glas -inclusief ijsblokjes en stukje fruit op de rand- in mijn hand. 

...

Ik had me omgekleed en stond klaar om te vertrekken. Ik checkte snel of ik alles bij had. Geld, ID. Ja, dat is alles. Mijn GSM had ik in Vertice moeten laten, zodat die niet gestolen kon worden. Ik deed mijn kamerdeur op slot en gaf het kaartje bij de receptie af, zo kon ik het niet verliezen. Best slim van ze bedacht. 

Ik liep naar buiten, recht naar de club. Hier mag je dus vanaf je 16 clubs in. Ik was relatief vroeg, waardoor er geen rij van hier tot in Tokio stond. Ik liet mijn ID en ticket zien en mocht binnen. 

Luide muziek kwam me tegemoet eens ik 1 voet binnenzette. Ik begon spontaan te glimlachen. Ik hield van uitgaan. Het is de perfecte manier om alles eens los te laten. 

Ik ging naar het midden van de zaal en begon met heel veel plezier mee te bewegen op de muziek. 

'Geweldige moves.' zei een stem. Ik draaide me om om een jongen te zien. Rossig haar en groene ogen. 

'Bedankt.' zei ik. 

'Jace.' 

'Skylar.' 

'Kan ik je op een drankje trakteren?' 

Ik merkte nu pas hoe droog mijn keel was. 'Ik ga wel mee.' zei ik. Zo kan er in ieder geval niets in mijn drankje belanden wat er niet thuishoort. 

Ik kreeg mijn glas en dronk het snel op. Ik had mezelf laten zweren dat ik het op 1 of 2 glazen zou houden, kwestie niet dronken te worden. En daar hield ik me aan.

...

Ik ging de club weer uit. Het was een gezellige avond geweest zo samen met Jace. Geen boyfriend-materiaal, dat niet. Maar hij was wel leuk gezelschap. 

Was de weg naar het hotel echt zo lang? Ik draaide mijn hoofd om. Het voelde alsof ik gevolgd werd. Ik ga hier niet verkocht worden als slaaf. Echt niet. 

'Excuseer, juffrouw?' Ik draaide me om. 

'Weet u de weg naar het Berry flower Hotel? Ik ben een beetje de weg kwijtgeraakt vrees ik.' zei een man. Ik schat hem rond de 45. Waarschijnlijk moest die nog iets van zijn vrouw gaan doen en is hij de weg kwijt geraakt. 

'Natuurlijk. Daar ben ik zelf ook naar op weg.' zei ik. 

'Wat een ongelofelijk toeval.' zei de man. 

'Inderdaad.' 

We liepen even in stilte tot hij die weer verbrak.

'Uitgegaan?' vroeg hij.

'Inderdaad.' 

'Leuke avond gehad?'

'Een superavond.' zei ik. 

Weer werd het stil. Het gevoel dat ik gevolgd werd was verdwenen. Een hele opluchting dus. En toen voelde ik iets in mijn gezicht, en vrijwel meteen werd het zwart voor mijn ogen. 

Ik werd wakker en keek rond me. Ik zat in een kale kamer met allemaal meisjes in kooien. Sommigen al iets minder deftig als anderen, sommigen huilend, andere doelloos voor zich uit starend. Wacht.. ik zit ook in een kooi. Godver.. Ik ben erin getrapt! Ik keek snel naar mijn kleren. Gelukkig. Daar is niets aan gedaan. Ergens is dat een opluchting. Nu moet ik hier weg raken. Hoe lang was ik hier überhaupt? 

________________________________________________________________________________

HEY,

HET EERSTE HOOFDSTUK, FIEUW. IEDEREEN GELUKKIG KERSTFEEST, EET NIET TE VEEL XD. WEL TOEVALLIG DAT IK VANDAAG DAN NIET 1, NIET 2 (DANK JE WEL FEESTDAGEN) MAAR 3 HOOFDSTUKKEN MOET UPLOADEN. ZO SCHIET HET OOK WEL WEER OP.

IN IEDER GEVAL, IK HOOP DAT JULLIE HET WAT VOLHOUDEN MET HET BOEK EN DAT HET NIET TE ERG WORDT. 

LAURA