Kidnapped to be a slave

Gekooid

Dezelfde man als vannacht -als dat nog vannacht was- kwam aan mijn kooi staan. 

'Laat me hier uit.' zei ik. 

'Nee, ik denk dat je precies zit waar je moet, schoonheid. Jij gaat me veel geld opbrengen.' Hij nam mijn hoofd vast door de tralies van het deurtje en ik spuwde in zijn gezicht, meer bepaald, recht tussen zijn ogen. 

Nu greep hij me pijnlijk hard vast. 'Ik leer jou hier nog wel luisteren. Ik maak van jou de perfecte slaaf. Hoe moeilijk het ook wordt.' Ik keek hem boos aan. No way dat dat gaat gebeuren. 

'Ik zou je nu meenemen, maar eerst heb ik nog een andere slaaf om bezig mee te zijn.' 

Hij liep verder en even later zag ik hem langslopen met een ander meisje van ongeveer 22. 

'Hey.' fluisterde het meisje in de kooi naast me. 

'Hey.'

Ik bekeek haar eens. Blond haar, blauwe ogen, een rasechte ariër dus, om haar makkelijk te beschrijven. Ze deed hetzelfde bij mij.

'Ben ik hier al lang?'

'Nog maar van vorige nacht.' Ik ademde opgelucht uit. Er is toch niet te veel gebeurd zonder dat ik het wist.

'Hoe heet je?' 

Ze schudde haar hoofd en haar ogen flitsten naar de deur. Ik knikte als teken dat ik het begreep. We mochten onze naam niet zeggen. We hadden geen naam meer. 

'Hoe oud ben je?'

'18. Jij?' Dat was dus wel veilige informatie.

'Sinds 8 dagen 17.' 

'Een late proficiat dan.' zei ze. 

'Bedankt.' 

'Ben je hier al lang?'

'Ik denk 2 maand.' 

Ik slikte. 'Heb je nooit proberen te ont...'

Ze schudde haar hoofd en ik fronste. 'De dag nadat ik hier.. aangekomen ben had een meisje het geprobeerd. Wat ze met haar gedaan hebben.. het was niet mooi.' 

Ik bleef even stil.

'Ben je van hier of...'

'Ik ben in Goldwell geboren ja. Jij niet dan?'

'Ik ben hier gisteren aangekomen voor 5 dagen vakantie. Dat plan zal ik maar laten varen zeker?' zei ik in een poging om de sfeer wat luchtiger te maken.

'Ik vrees ervoor.' zei ze. 'Trouwens, niet om betweterig te zijn ofzo, maar je actie van daarnet was niet echt slim.'

'Ja, wel, niemand raakt mijn lichaam aan zonder dat ik het wil. En ze gaan me al helemaal niet verkopen.' zei ik. 

'Ik denk niet dat je daar veel-' Ze werd onderbroken door een hoop gegil van het meisje dat daarnet meegenomen was. Ik wist gewoon dat zij het was. '-in te zeggen hebt.' maakte mijn buur haar zin af. 

'Wat doen ze met haar?' vroeg ik. 

'Waarschijnlijk laten ze haar wennen aan.. seksuele aandacht.. Je weet nooit aan wie je verkocht wordt.' 

Ik slikte moeilijk. Daar had ik nog niet eens aan gedacht. Stel je voor dat ik aan zo iemand verkocht wordt.. . Een koude rilling ging over mijn rug. 

Het bleef stil, langs beide kanten. Het meisje werd -huilend- teruggebracht en een ander meisje werd gehaald. Ik was al blij dat ik het -nog- niet was. 

'Euhm..' ik draaide me naar mijn buur.

'Ja?'

'Hoe kunnen we de tijd hier doden?' vroeg ik. 

'Niet. Volgens mij vinden ze het leuker als we met onze gedachten alleen zijn. Dan gaan we nadenken en maken we onszelf kapot.' 

'Gezellig.' mompelde ik. 

We praatten nog een tijdje, maar ik merkte ook dat ik honger begon te krijgen. Na een tijdje begon het zelfs een pijnlijk soort honger te worden.

'Ik heb honger.' klaagde ik.

'Wen er maar aan. Hoe minder we moeten eten, hoe minder ze aan ons moeten betalen, hoe meer winst.' zei ze. 

'Nog beter.' mompelde ik. 

'Maar goed, om je af te leiden.. favoriete kleur?' 

'Blauw.'

'Behoorlijk jongensachtig.' zei ze. 

'Dat is een behoorlijk verkeerde associatie.' zei ik. 

'Waarom niet rood ofzo?'

'Ik vind blauw gewoon mooier. Je kunt toch ook niet uitleggen waarom iets goed smaakt. Dat is hetzelfde.' zei ik. 

'Misschien.'

Volgens mij ging de deur open. Ik hoorde in ieder geval een belletje. Net alsof dit een gezellige boekenwinkel ofzo is.

'Ah, jongeheer Hall. Waarom bent u hier? U hebt toch geen klachten over de v-'

'Nee, er was niets mis met haar. Ik ben hier voor een nieuw meisje.' zei hij. 

'Natuurlijk. Laat me even deze terug wegdoen en dan zal ik enkele meisjes brengen die u zeker zullen interesseren.' Ik rilde. We zijn mensen, geen voorwerpen. 

Mijn ontvoerder kwam binnen met het meisje en een jongen volgde. Ik weet niet of dat de bedoeling was dat hij tot hier volgde. Iedereen kroop bang of wat dan ook achteruit, behalve ik. Natuurlijk ben ik weer die koppige steenezel die blijft zitten. 

De jongen. Ja, jongen, hij kan niet ouder zijn als 25, en dat is een hele ruime schatting. Ik denk ergens rond de 19-20, maar soms zie je er jonger uit als je bent. Of ouder, dat kan ook. Hij had groen-bruine ogen en bruin warrig haar. Als hij zich niet bezig hield met dit zou hij nog wel knap zijn. Goed. Hij IS knap. Maar anders zou hij misschien nog een aangenaam persoon zijn. 

Hij bleef voor mijn kooi staan en keek me keurend aan. Ik keek hem recht in zijn ogen aan, zonder weg te kijken.

'Jongeheer Hall. U.. U hoeft hier niet te komen. Ik kan u best enkele meisjes brengen..' stamelde mijn ontvoerder. 

'Ik wil deze.' 

'Maar, jongeheer. Deze is hier nog maar vandaag aangekomen. Ze heeft nog geen training gehad en u kunt zeker beter doen.' zei hij.

'Ik wil deze. Moet ik me nog eens herhalen?' 

'Na.. natuurlijk niet.' De man liep naar mijn cel en deed de deur open. Hij wou mij handboeien om doen, maar ik gaf hem een knietje. Ik grinnikte even, en zo te zien vond ook mijn zogenoemde koper het een beetje grappig, want ook hij had moeite zijn lach in te houden. 

Uiteindelijk lukte het om me handboeien om te doen. Ik mompelde wat niet zo mooie woorden, maar moest toch volgen. "Jongeheer Hall" trok zijn gezicht snel recht en liep naar mij toe. 

'Ik zou het bij mij niet proberen princess.' zei hij, terwijl hij zijn hand maar net hoog genoeg legde op mijn rug en mijn boeien vastnam. Ik klemde mijn tanden op elkaar en moest weer volgen, naar het zaaltje dat fungeerde als inkom.