I Don't want to live ✔️

10. Nie chcesz mieć we mnie wroga MIKE ✔️

    Dzisiaj był najważniejszy dzień moim życiu. Wcześnie rano wstałam i zaczęłam przyszykowywać się do szkoły. Ubrałam  czarne dzinsy z dziurami i szarą z krótkim rękawem koszulkę. Zjadałam śniadanie, umyłam się i wyszczotkowałam zęby. Od razu popsikałam się perfumem.
Spakowałam ostatnie książki i pobiegłam na autobus, który miał mnie zawieść do szkoły. Obawiałam się reakcji uczniów, z którymi do klasy chodziłam od 1 do 5.

Pewnie będą chcieli się dowiedzieć dlaczego opuściłam szkołę na pare lat. Moi przyjaciele z dawnej klasy a może już nie przyjaciele. Nie wiadomo czy wybaczą jej nagle zniknięcie i nie odżywanie się po wypadku.

Miała nadzieje, że ciekawska i troskliwa klasa odpuści jej nagłe wyparowanie. A co ona myślała?! Na pewno będzie masa pytań a może po prostu o niej zapomnieli i przyjdzie do szkoły jako całkiem nieznana osoba a uczniowie będą żyli w kłamstwie.

Najbardziej odpowiada by jej 2 wersja. Zaczęła by wszystko od nowa. Wiedziała jednak, że klasa jej nie odpuści a szczególnie dawni przyjaciele. Autobus zatrzymał się a dziewczyna poszła do szkoły. Zatrzymała się przed drzwiami i zawachała się. Nagle usłyszała dziwne odgłosy, jakby kłótnie. Weszła do szkoły a tam stała grupka uczniów i widać, że nie byli do siebie przyjaźnie nastawieni.

- Nie szukamy kłopotów Mike- powiedział chłopak o zielonych oczach i przybliżył się do muskularnego chłopaka.

- Nie szukamy kłopotów Mike- przedrzeźniał go . Złapał chłopaka za kołnierz i podniósł do góry.

Oburzyłam się. Wściekłość zaczęła we mnie buzować chociaż nie znałam ich. Podeszłam do grupki i powiedział odważnie.

- Zostaw go!

- A co mi zrobisz?- powiedział chłopak i zaczął się wyśmiewać.

Popchnęłam go na ścianę. Złapałam za jego szyję i z rozmachem walnęłam go w nos z pięści. Jego przyjaciele podbiegli do niego a ja ruszyłam w kierunku gabinetu dyrektora dodając przy tym.
- Nie chcesz mieć we mnie wroga MIKE