"𝐭𝐡𝐞 𝐝𝐚𝐧𝐠𝐞𝐫𝐨𝐮𝐬 𝐛𝐨𝐲"

● I ●

Sanırım herşey okuldan sonra starbucks a gidip kahve alıp bütün günü gezerek geçirmek değildi.

Bunu anlamam biraz uzun sürse bile anlamıştım en azından.

Hayat kesinlikle zordu , özellikle bir katilden kaçarken...

-Nayeon-

* * *

Sabah kalktıktan sonra yemeğimi yiyip direk okula gittim. Çünkü önemli bir sınav vardı ve erken gidip okulda çalışmayı planlıyordum.

Okula vardığımda fazlasıyla erken geldiğimi anlayıp suratımı astım.

-Güzelim ama sana somurtmak yakışmıyor.

Bir anda kafamı kaldırıp sesin geldiği yere doğru baktım.

Taehyung...

Bu saatte ne işi vardı ki bunun burda?

-Ya sen manyakmısın acaba? İnsan bir ses verir , hiç değilse 1 2 3 diye sayıp gelsen falan?

O meşhur sırıtışını yapıp gözlerini gözlerime odakladı.

Şuan çok tatlıydı ama onun en sinirli halini bile görmüş olan ben artık Taehyung u adım gibi iyi bilirdim.

10 yıl az değil yani...

-Nayeon seni korkutmaya da doyulmuyor .

-Seninde gülüşünü izlemeye doyolmoyor

Birbirimize bakıp güldükten sonra elini cebinden çıkarıp alnından akan teri sildi.

Ama elinde bir kırmızılık vardı. Hattaha kanıyordu

-Eline ne yaptın!

-Önemli birşey değil

Resmen ışık hızıyla cebimden peçetemi çıkarıp kanayan yere sürdüm.

-Tae Tae canım çooghk yanıyoo

Minik elleri ile gözyaşlarımı silip çizilen bacağıma baktı.

Dudaklarını bacağıma götürüp küçük bir buse kondurdu.

-Kurtuldun Nayoo sayemde yaşayacaksın

-Seni seviyorum Tae Tae!

-Bende seni tatlı Nayoo

Bir anda gözlerin kararmaya başlamıştı.

Taehyung un bileğini tutup dengede durmaya çalışmıştım ama yinede çok etkisi olmamıştı.

En sonunda Taehyung küçükken ki gibi beni kurtarmıştı.

Beni küçük bir bebek gibi kucağına alıp sınıfa çıkardı.

Ben kafamı göğüsüne yaslayıp gözlerimi kapamıştım ki sınıfımıza geldik .

Tabi Taehyung dururmu sırama otutturuken söylenmeye başladı.

-Ya ben orda olmasaydım ne olacaktı Nayeon ! Ahh sana kaç kez söyliyeceğim artık şu doktor randevularını erteleme diye?

-Küçükken ki gibi yapsan geçer aslında...

-Bu küçük 'Nayoo' doktora gidip muayine olacak ama tamam mı?

Dudaklarını alnıma götürüp öptükten sonra gülümsedi.

O his çok güzeldi , çok özlemiştim o dudakları. İyikide bir hastalığım var diyorum bazen.

-Kurtuldun Nayoo sayemde yaşayacaksın

-Seni seviyorum Tae Tae!

Küçükken ki gibi yanakları kızarmıştı. Yine eski Tae'm olmuştu.

-Hiç akıllan mıcaksın dimi?

-Asla

İkimizde gülümseyip bakışlarımızı birbirimizden kaçırdık .

İşte benim mutluluğum buydu ; Taehyung.

Benim küçük Tae'm sonra bir anda ciddileşti ve elini sallayıp sınıftan çıktı.

Arada bir böle yapıyordu ama beni kırıyordu.

Hala anlamamışmıydı?

Ona deli gibi aşık olduğumu...
Sanırım evet , fark etmemişti.

İşte böle bir odundu oda , 10 yıldır anlamamıştı...