We just came home, I was not allowed to wander anymore. I just do not bother with the window and I do not know why I was thinking about that guy lately.
Why do I think so? I do not even know him? From then on when I saw him no more lost in my mind,
Fille stupide?
What does that mean to that word?,
The strength of the man. No one does not attract him as well as i'am attracted to him.
O baka naman sabik lang ako makakita ng ganung ka gwapo na lalaki.
Siguro nga,
KINAGABIHAN ay naka uwi narin sila mama. I was guilty pero pag sinabi ko malalagot ako at tsaka si yaya miding baka sisantihin siya ni papa.
"How is you're day?" Tanong ni mama sakin. Nandito kami ngayon sa veranda ng kwarto ko, napaka sarap ng simoy ng hangin.
"Okay naman po,"kabado Kong sagot
Sana lang ay Hindi niya mahalata ang pag kaba ko.
" that's good, Anu naman ang ginawa mo maghapon?" Dag dag niya pa.
"Yung palagi kolang pong gawain. Nag babasa ng libro at nakikinig ng music" nginitian ko si mama para matago ang pag ka kaba ko.
"Alam moba Sinubukan namin ng papa mo na mag hanap ng donor mo"
Natigilan ako. "Talaga po mama, may nahanap napo ba kayo?"
Malungkot niya Kong tinignan "meron sana eh kaso lang ayaw pumayag nung isang Kamag anak nila"
Na nginig ang labi ko "o-okay lang po yon mama, meron pa naman pong iba. Makakahanap pabo tayo diba?"
Pilit siyang ngumiti "oo naman anak Gagawin ni mama at papa ang lahat para lang gumaling ka" sunod sunod na tumulo ang luha ni mama.
Niyakap ko siya ng mahigpit "salamat mama" impit na iyak ko.
"Mahal na mahal ka ni mama, lagi mong tatandaan ah"
"Opo mama. Mahal na mahal korin po kayo ni papa"
---
KINABUKASAN,
Hindi nako nagulat ng tumingin ako salamin na nag mumuktol ang mata.
Mag damag ba naman ako umiiyak kagabi, sa totoo lang unti unti kona natatanggap na baka wala ng pag asa na maka hanap ako ng donor ko. Gusto konalang sulitin ang mga panahon na kasama kosila mama at papa.
Hindi narin ako lumabas ng kwarto nag pahatid nalang ako kay yaya miding ng break fast.
Tinanong pako nito kung may masakit daw ba sakin, lagi naman eh kaylan bako nawalan ng sakit.
Iniisip ko nga na ang swerte ng iba wala silang malubhang karamdaman tapos sasayangin lang nila ang buhay nila. Alam kona man may Dahilan kung bakit nila ginagawa iyon pero Hindi parin sapat iyon,
KINAHAPUNAN hinatiran ulit ako ni yaya miding ng lunch. Wala daw sila mama mag hahanap daw sila ng donor sa US at baka sasusunod na araw pa bumalik,
Ganto ang buhay ko araw araw, naiiwan ako sa bahay kasama si yaya miding tas sila mama pa alis alis at nag hahanap ng donor ko.
Minsan din inisip kona 'bat ang damot damot nila akala mo naman Hindi bibilhin' sa yaman namin na hihirapan pa kami mag hanap ng donor.
San nga ba ko makakahanap ng donor? Sana lang may mahanap na sila mama.
Oops! This image does not follow our content guidelines. To continue publishing, please remove it or upload a different image.
