"Be...Ben seni seviyorum. Lütfen beni tanıman için bir şans ver bana. Lütfen." Gözyaşlarım yanaklarımdan akarken dudaklarım titriyordu.
"Ama ben seni sevmiyorum. Ben hiç kimseyi hiçbir şeyi sevmiyorum. Kendimi bile sevmiyorum. Benim içimde sevgiye dair hiçbir şey yok. Anladın mı beni? Sevgi nedir onu bile bilmiyorum. Ben nefretle büyüdüm. Ben nefrete boğuluyum anladın mı? Nefrete boğulu!!"
"Ben sana sevgiyi öğretebilirim. Sadece tek bir şans istiyorum."
"Anlamıyorsun galiba içimde küçücük bir sevgi kıvılcımı bile yok!! Sonsuza kadar zamanımız olsa bile işe yaramaz."
Hafifçe gülümsedim. "Pekala. Bu geceyi unutma! Çünkü sonsuzun başlangıcıdır..."
ŞİMDİ OKUDUĞUN
Wattpad Hikaye Önerileri 1 ☺
RandomWattpad da yeni hikayeler keşfedin. Kütüphaneniz dekiler den sıkıldınız mı ? Gelin burada beğeneceğiniz hikayeler var:)
