Gözleri gözlerimi esir almış durumdaydı. Dudaklarının hareketinden konuştuğunu anlayabilmiştim. Ancak öyle büyülenmiştim ki sesi sonradan doldurdu kulaklarımı.
''Bana uyum sağlayamazsın. Seni kırmak istemiyorum. '' Kalbimin az olsa da kırıldığını hissetmiştim, çatlamıştı belki de. Tıpkı cam bir vazo gibi. Hani kırılır ya, ne kadar yapıştırırsan yapıştır eskisi gibi olmaz? Buna bile razıydım. Kırsındı kalbimi, olsundu. Yapıştırsındı. Acısını hala hissetseydim, onu ne kadar sevdiğimi, ona ulaşmak için neler çektiğimi unutmazdım böylece. Sadece benim olsaydı, ben de onun.
Ellerimi usulca boynuna götürdüm. Hareketimden rahatsız olmuş gibi başını sağa çevirdi. Elimle çenesini kavrayarak bakışlarımızın buluşmasını sağladım.
''Kalbimin senin tarafından kırılması bir ayrıcalıktır.''
ŞİMDİ OKUDUĞUN
Wattpad Hikaye Önerileri 1 ☺
RandomWattpad da yeni hikayeler keşfedin. Kütüphaneniz dekiler den sıkıldınız mı ? Gelin burada beğeneceğiniz hikayeler var:)
