Okuldaki Gizemli Cinayet

Benim Yüzümden

Telefonu açtım garip bir ses duydum. Bana "balkona çıkmamı söyledi." bende çıktım. Çıkarken annemin attığı mesaj dikkatimi çekti. Annem üstteki komşu ile başka birine gitmiş. Napacağıma şaşırdım ve balkonda etrafa bakındım. Yine aynı numara aradı. Bana aşağı bakmamı söyledi. Bende korkarak baktım. Baktıktan sonra aklıma üç gün önce ki olay geldi.
Üç gün önce
Kantinde arkadaşlarımla oturuyordum. Bir anda yanıma ayağı kırılan arkadaşım geldi ve kulağıma tuvalette acayip bir sesin ona seslendiğini ve sonra ise ona saldırmaya kalktığını söyledi. O anda gerçekten çok korkmuştum. Ve müdüre söylememiz gerektiğini söyledim ama arkadaşım eğer bunu yaparsam öleceğimi söyledi. Duyduklarıma inanamamıştım. Bir sonraki gün ise şu ölenlerden biri koşarak aşağı inmişti ve güvenlikçi ile konuşmuştu. Gerçekten çok korkunç birşeydi bu ve şimdi ise sanırım sırada ben vardım. Belkide polisleri göndermemeliydim. Gerçekten çok korkuyordum. Asla unutamayacağım birşey ise neden o ölen çocuklardan birinin olaydan bir gün önce intahar etmeye kalkmasıydı. Bugüne gelicek olursak tam aşağı bakarken bayıldım. Gözümü hastanede açtım. Ne olduğunu anlayamadım ama o gece birisi ölmüş cidden o an içime öyle bir korku düşmüştü ki ne yapacağımı bilmiyordum. O akşamı hastanede geçirmiştim. Hâlâ daha kimin öldüğünü bilmiyordum. Sanırım beni otopsiye götürüp kim olduğuna karar verilecekmiş. Aslında benim asıl korkum anneme birşey olması. Eğer ona birşey olursa ben yaşayamam. Gerçekten o an çok korkmuştum. Doktorlar ve polisler odama geldi. Bana birşeyler yiyip öyle gitmem gerektiğini söylediler ama ben onlara şu anda bir şey yiyebilecek halde olmadığımı söyleyip odadan çıktık. O an gerçekten elim ayağım titriyordu odanın tam önüne geldik ve aklıma eğer anneme bir şey olmuşsa benim yüzümden olduğu aklıma geldi. Ve bayılacak gibi oldum. Doktorlar iyi olup olamdığımı sordular. Bense onlara" ben iyiyim ama içeride her kim varsa şu anda benim yüzümden orada."dedim. İçeriye girdim suratım bembeyaz, midem bulanıyor, başım çatlıyormuş gibi ağrıyordu. Örtüyü kaldırmak için kendimi hazır hissetmeye çalıştım. Ve hazırdım. Her kim ölmüşse hazırdım. Örtüyü kaldırdım. Ve o an gördüklerime inanamyıp ağlamaya başladım.