tansform, Lola en de rogue pack

31. een bruiloft van pijn

Het was al weer bijna een maand geleden dat Elias me, tegen mij zin, ten huwelijk had gevraagd en het duurde nog maar 2 dagen tot het zover was. vandaag zou de laatste dag zijn waarin ik nog dingen moest regelen en vannacht had Serena een vrij gezellen feest georganiseerd met haar en haar vriendinnen en dan tegen de dag moest ik naar de kapper, stijlisten, en moest ik de jurk aan. Ik liep met Serena naar de kleermaker om mijn jurk op te halen. En echt ik verbaasde me er elke keer dat ik hier binnen kwam weer over.

 Er was enkel rood, zwart, en andere donkere kleuren te zien. Zelfs bij een bruiloft deden vampiers geen wit aan, dus mijn jurk was, tot mijn grote haat, zwart met rood. Het was dan wel echt een mooie jurk, voor een zwarte dan, hij had een open rug voor mijn vleugels en de rok bestond uit zwarte veren. De sleep was rood net als de top. 

In mijn haar zou de kroon komen te zitten en ik droeg verder nog een broche, van zwarte veren, en een prachtige ketting met rode kristallen. Vandaag waren al weer veel gasten aangekomen en de kroning zou morgen om middernacht plaat vinden. En voor de zon aan de hemel verschijnt zal ik de gelofte aan Elias moeten hebben afgelegd. Ik had een brok in mijn keel gekregen. Ik hoopte nog altijd dat Koen op tijd zou zijn maar de tijd begon te dringen. 

Als de gelofte was afgelegd kon ik er niet meer omheen. Ik had er al een stuk minder problemen mee hier te zijn, en ik kon goed met Elias opschieten maar meer als vrienden dan als man en vrouw. Maar als het gebeurt was had ik geen keus meer en stond mijn lot vast. Ik had een stuk meer vrijheid gekregen na het huwelijks aanzoek en kon nu elke ochtend buiten gaan rennen. En vanaf het moment dat ik en Elias getrouwd waren zou ik ook door het schild heen kunnen, niet dat ik er dan nog wat aan had maar toch. 

Ik weigerde echter nog steeds ook maar een druppel bloed aan te raken en veel vampiers op het hof bewonderde mijn uithoudingen vermogen als het daar op aan kwam. Ik kon gewoon uren naar bloed kijken zonder de drang te voelen te moeten drinken en daar was ik trots op. maar morgen zou ik wel moeten want als ik de geloofde aflegde was het traditie dat de twee die gaan trouwen zich zelf snijden en hun bloed in een glas laten vloeien. Van het gemengde bloed nemen beide een slok en zo worden hun zielen verbonden. Dat was ook de reden dat ik ook niet meer terug naar koen kon want onze zielen waren dan voor eeuwig verbonden. 

Daar kwam bij dat als ik iemand anders dan mijn kuste dat dat zo veel pijn deed. Maar als de gelofte voorbij was zou mijn connectie met koen worden verbroken. 'we kunnen vluchten', stelde kelie voor. 'hoe wil je dat doen', zei Vladien en een beeld, dat ze door mijn gedachte zond, liet het schild zien. Ik moest me er bij neerleggen, dit was mijn leven nu. we waren ondertussen al weer onderweg naar mijn kamer waar ik de jurk voorzichtig over de bureau stoel hing. 'hoe lang nog tot de zon ondergaat', vroeg Serena. 'half uur, hoezo', vroeg ik. 'ooh dan komen mijn vriendinnen hier heen. En dan komt buiten alles tot leven.

 En worden de geesten in het dorp hier om heen wakker. En dat betekend dat de winkels open gaan', zei ze vrolijk. 'hé, hoe kan het zijn dat ik dat dorp dan nooit zie als ik ga rennen', vroeg ik. 'jij gaat altijd overdag rennen de stad is betoverd en komt enkel tevoorschijn tijdens volle maan. Het is vervloekt en de geesten daar hebben zich perfect afgestemd op ons vampiers. 'wat voor geesten eigenlijk', vroeg ik. 'gewoon geesten, die worden zo geboren, het is een aparte soort die heel weinig voor komt. En eigenlijk alleen bestaan tijdens volle maan', legde Serena uit. 'dus eigenlijk zo als in het licht kristal alleen dan alleen bij volle maan', vroeg ik en Serena knikte. 'alleen hebben deze geesten dus nooit geleefd en de geesten in het kasteel wel', zei ze en ik knikte begrijpend. Ik hoorde geklop op de deur en Serena deed opgewekt open.

 'Meiden', zei ze vrolijk en ze omhelsde ze een voor een. 'hé Serena dat is lang geleden, zeker zins je met Elias moest vluchten', zei een vampier met zwart lang zwart haar en haar stem klonk vriendelijk. 'mag ik jullie voorstellen aan Prinses Lola van de weerwolven', stelde Serena me voor. 'zo dus jij bent de gelukkige die met Elias mag trouwen', zei een andere vampier met blond haar en tot mijn verbazing droeg ze een knalroze ruk droeg. 'ja', zei ik maar ik moest moeite doen opgewekt te klinken. 'nou dit zijn, Raven en Joanna', stelde Serena haar twee vriendinnen voor. 'zo ben je klaar de geesten stad te zien', zei Raven vrolijk en ik knikte.