Iść przed siebie

1

   Śniłam właśnie w moim nowym pokoju - w którym stało tylko biurko, krzesło i łóżko ( no i ściany koloru błękitnego) ponieważ jeszcze nie zdążyliśmy się rozpakować- gdy tą przyjemną czynność przerwało głośne pikanie. Był to budzik, który informował mnie że jest już 7:10. Wzięłam z walizki stojącej obok łóżka, czarną spódnicę oraz granatową koszulę- chociaż był październik- i poszłam do łazienki. Skorzystałam z porannej toalety. Rozczesałam włosy i upiełam je w wysokiego kucyka.

  Schodząc po schodach poczułam zapach naleśników. Mniam! Wchodząc do kuchni zobaczyłam mamę przewracającą ostatniego naleśnika i tatę kradnącego jednego, poruszającego się w stronę drzwi ( tata, nie naleśnik😉😇). Widząc mnie pocałował mnie w czoło i zakładając buty powiedział:
- Paa dziewczyny! A i Heluś jak skończysz lekcje pędź do domu bo mama dziś pracuje do dwudziestej, a mi przyda się pomoc w rozpakowaniu nas
- Jasne. Pa!- odpowiedziałam ziewając.
Tata wyszedł do pracy a ja usiadłam przy blacie w kuchni obserwując mamę wkładającą na talerze dla mnie i dla niej po dwa naleśniki.
- Jak się spało? - zapytała uśmiechnięta mama, siadając przy mnie z naszymi porcjami śniadania.
- W miarę dobrze- odpowiedziałam odwzajemniając uśmiech i połykając pierwszego naleśnika.

  Jadłyśmy tak chwilę w ciszy obie pochłonięte jakimiś myślami. W pewnym momencie spojrzałam na zegarek. 8:00. Już pierwszego dnia się spóźnię. Nie no super! Spanikowana wzięłam ostatni kęs śniadania i spojrzałam błagalnie na mamę.
- Tak, pozmywam. Leć!- Uśmiechnęła się po czym cmoknełam ją w policzek, ubrałam kurtkę i buty, zażuciłam plecak i wybiegłam z domu

••••••••••••••••••••••••••••
No udało mi się wstawić pierwszy rozdział jeszcze tego samego dnia co prolog. Brawo ja👏👏🙋.
A tak serio mam nadzieję że się podoba chociaż trochę nudny ten rozdział...i krótki. No ale jest.
Kolejny będzie najprawdopodobniej jutro albo po jutrze.
                                                                  Pozdrawiam autorka