〘TR〙「 All Mine - Taek∞k 」✓

XVI

~

"Şimdi bana dışarı çıktık diyorsun?"

"Evet."

"Üstelik bir çift gibi tüm gün boyunca dolaştınız da?"

"..."

"Bunu evet olarak kabul ediyorum.
Sen nasıl bir piçsin? Seni hiç anlayamıyorum! Bir saniye geliyor 'Jungkook'u nasıl kendimden uzak tutarım?' diyorsun sonra kendin yürüyorsun ona! Seni cidden bir doktora götürmeliyiz yoksa ben seni yamultacağım."
Taehyung gözlerini hızla kırpıştırarak hyung'ını dinliyordu, dudakları asılmıştı. Jimin konuşmaya devam ettikçe koltuğuna daha da gömülüyordu.
"En azından bana şunu söyle, aranızda bir sorun yok değil mi? Sana artık kızgın değil, değil mi?"
Taehyung gömüldüğü yerden doğrulup düzgünce oturdu koltuğuna ve başıyla onayladıktan sonra dudakları yeniden aralandı.
"Evet...yani sanırım. Dün gece çok mutluydu ve haklısın, ancak bu konuda ne yapabileceğimi bilmiyorum." Jimin uzunca bir zamandır beklediği cümleyi  sonunda duyabilmişti ve verebileceği tek cevabı verdi.
"İşte bu yüzden yanında ben varım seni salak! Hatta herkes var! Tek yapman gereken artık o inatçı piçin yok olduğunu göstermek hepsi bu kadar, emin ol ki bunları dile getirdigin an her şey eskisi gibi olacak." Taehyung son cümleyi işittiğinde yüzü tekrardan çöktü.
'Eskisi gibi olacak... olabilir miydi?'
Suratının düştüğünü fark eden Jimin sanki küçüğün beyninde yankılanan sorusunu duymuşçasına devam etti.
"Yani... belki eskisi gibi olamayacaktır ama merak etme daha iyisi olacak güven bana olur mu? Yeter ki dediklerimi uygula."
Taehyung'ın omzuna şaka amaçlı iki kere vurdu ve gülümsedi.
Taehyung da iç çekerek gözlerini büyüğünkilere odakladı ve gülümsedi. "Tamam hyung... ama bundan önce Jungkook ile konuşmak istiyorum. Eğer bunu kökünden halletmek istiyorsam, bunların nedenini bilmek onunda hakkı, bunu ona açıklamaya hazırım ben. Artık gizli saklı bir biçimde yaşamak istemiyorum."
Jimin her konuşmalarında olduğu gibi konuşma sonunda yerinden kalkan ilk o oldu ve montunu üstüne geçirip tekrardan Taehyung'a döndü.
"Pekala sen nasıl istersen yeter ki... her şey daha iyi olsun. Ben gidiyorum kendine iyi bak Tae."
Taehyung'ın cevabını beklemeden odadan sessizce ayrıldı Jimin.
Taehyung koltuğuna oturur şekilde camdan dışarıya baktı, oraya geleli dört saat olmuştu daha şimdilik işlerine odaklanmalıydı o kadar zaman harcamıştı ki küçüğüyle iş sahibi olduğu aklının ucundan uçup gitmişti, neyseki onun yerini bu süreç içersinde tutacak kişiler vardı yanında onlara minnettardı ve de harcanan zaman? Aslında hiçte umrunda değildi. Hayatında geçirdiği en değerli zamandı o an elinde olsa tekrat ve tekrar isterdi Jungkook ile saatlerce zaman geçirmeyi. Gözlerini odada gezdirmeye başladığı anda gözüne bir şey, hayır bir sürü şey takıldı.
Küçüğü ile yüzyüze gelmeden önce duvarına astığı o onca fotoğrafı hala oradaydı, ne kimse indirmişti ne de onlardan söz etmişti alışmışlardı demek ki. Taehyung hızla ayağa kalkıp fotoğrafları bir bir indirdi aşağı, küçüğü görürse bunları onun bir kaçık olduğunu düşünebileceği resimleri çerçevelerinden çıkarıp yırtarak attı ve düzgün, bulanık olmayanları ayırıp çekmecesine koydu. İlk bir şeyi halledecek ve zamanı geldiğinde bunları bildirecekti her şeyi sırayla yapacaktı.

~

Taehyung gününü orda burda dolanarak sürdürdü. Ofisinde oturduğu zamanlarda çalışanlar gelip onun olmadığı anlarda nelerin yaşandığını, bir gelişmenin veya bir sorunun olup olmadığının raporunu veriyorlardı onun dışında doğruyu söylemek gerekirse canı çok sıkılmıştı.
Tek bir şey dışında gerçi, aynı düşünceleri paylaşacak olacak ki küçüğü onu altı kere aramıştı ve canı sıkıldığını söylemişti, yalnız olmadığı için mutluydu Taehyung.
Jungkook sürekli nerede olduğunu, ne zaman geleceğini soruyordu ve Taehyung da küçüğün sabırsızlığına gülmemek için kendini zor tutuyordu ama altıncı konuşmalarında yani sonuncusunda artık kahkahalarını daha fazla dayanamayarak bıraktı, eh bu da Jungkook'un homurdana homurdana telefonu kapanmasına neden olmuştu. Taehyung'ın bugün için bir görevi daha vardı artık, küçüğüne istediğini alacaktı ki onla barışsın başka türlü kabul etmiyordu ki, çaresiz kalmıştı.