Why are you helping me?

Milan Uit De Klas

Pov Harm

We zitten in de les. Iedereen hoort een ambulance want iedereen staat meteen op en kijk nieuwsgierig. Link en ik weten waarschijnlijk wat er aan de hand is want Jeremy kwam in de pauze vertellen. "De ambulance gaat naar de strand." roep Rudi door de klas. Link en ik kijken elkaar geschrokken aan. De hele klas wordt onrustig. De docent probeert de klas rustig krijgen. "Meneer kunt u op zoeken waarom de ambulance daar is." zegt Link rustig. Hij knikt. Even later is de klas rustig. "Het schijnt dat er een meisje is die zelfmoord heeft gepleegt. Ze is rond 16 jaar. Een vriend had haar gezien. Voor de rest is niks bekend." zegt de docent. We kijken meteen naar Milan. Milan ziet het en kijkt vragent. "Meneer mag ik Link en Harm spreken op de gang." zegt Milan.

Pov Link

De meneer knikt. We lopen de klas uit. "Waarom keken jullie me aan toen de leraar zei dat het een meisje van 16 jaar was." zegt Milan bedrijgt. Ik slik even. "Lindsey heeft zelfmoord gedaan." zeg ik zenuwachtig. "We weten dat van Jeremy. Hij had dat in gedachte en Joost ging achter haar aan. Hij kon net niet op tijd zijn." vult Harm aan. Ik zie tranen in Milans ogen. Wacht hij huilt. Heb ik nog nooit gezien. Ik ken Milan al best lang en zijn familie. Ik geef hem een knuffel. "Waarom doe je zo aardig tegen mij?" vraagt Milan als ik hem los gelaten. "Omdat je iets goeds heb en dat weet ik gewoon." "Hoe zo?" "Milan ik ken je langer dan vandaag. En Lindsey ook." zeg ik. De directeur komt aan lopen. "Milan kan je met Enzo naar het ziekenhuis gaan want je zusje ligt er en je moeder is niet te bereiken." zegt hij. "Mogen Link, Harm en Jeremy ook mee?" "Misschien volgende week maar nu niet." "Okay." Ik hoor die teleurstelling. "Milan maak je niet druk. Joost is daar ook en ik zorg dat hij rustig gaat doen." zeg ik. Milan knik en loop de klas in om zijn tas te pakken. "strekte Milan." zeggen harm en ik tegenlijk. We lopen de klas binnen.

Pov Milan

Ik fiets samen met enzo naar het ziekenhuis. We zijn stil. We hadden alle twee niet zien aan komen. Als we er zijn, staat Joost op ons te wachten. Hij lijkt wel door weekt. Enzo had wat kleren voor hem meegenomen. "Dankjewel." zegt hij. Hij is ook gebroken zo te zien. "Kom dan laat ik Lindsey's kamer zien." zegt Joost en loop naar binnen. We lopen achter hem aan. "Jullie mogen naar binnen. Jullie zijn familie dus." zegt Joost. Enzo loopt al naar binnen. "Dankjewel dat je haar het water uit gehaald." zeg ik. "Alsjeblieft denk ik." zegt Joost. Ik trek hem de kamer binnen. "Milan ik mag niet naar binnen." "Dat mag van mij en ik ben haar broer dus." zeg ik. Ik zie dat Joost dankbaar is. Er komt een dokter binnen. "Jullie moeten Milan en Enzo zijn." zegt hij. We knikken. "Er is een grote kans dat Lindsey over leeft. Ze heeft te veel bloed verloren en haar bloed kan bijna niemand hebben." "Wat is bloedgroep dan?" "o-negatief." zegt de dokter. "Kunt u er voor zorgen dat ze gewoon bloed krijg?" "Kan ik proberen maar beloof niks." zegt de dokter.

Morgen komt er een anderen verhaal bij. Het is een vervolg van Vreemd meisje.