Why are you helping me?

Geloof Me

Pov Lindsey

Ik zit bij Enzo achter op zijn fiets. Enzo race door de straten heen. "heb je wel door dat iemand achterop zit?" vraag ik lachend. "Ow nee diegenen kan toch wel goed vast houden na een ziekenhuis avontuur." "AG. Inelk geval zijn jullie geweest." "Weet je nog toen mama er was." "Was ze er?" "Geheugenverlies dus." "AG hou je mond." zeg ik. Enzo keek me uitdagend aan. Hij geef ineens gas waardoor ik bijna af val. Ik had gelukkig Enzo vast gepakt. "Hond." zeg ik nep boos. "Te minste geen sukkel." "Kon ik ook zeggen maar ik dacht om lief te zijn." "Ja en lief moet ik zien." "Ik ben inelk geval liever dan jou en Milan." "Is waar. Gekkie." "Let jij nou op de weg en niet door me haar te gaan met je hand." "Angsthaas." "Ben ik niet. Geen zin om langer daar te blijven." "Dan doe je dat niet."

Okay. Ik loop soms weg. Maar ik geef er toch niks om. Ineens remt Enzo hard. "Mogool kijk uit!" roept hij. Ik zie nu pas wat er bijna gebeurt. Eén ongeluk. De scotter komt terug. Ik zie wie dat deed. "Enz kunnen we veder gaan rijden. Ik geen zin in dit." "Nee!" "Enzo nu!" zeg ik boos uit verstratie. Enzo zit nu wie het is. "Okay ik snap je maar..." "Enzo luister nu naar me! Ik! Heb! Hier! Geen! Zin! In!" zeg ik boos. Enzo kijkt me verbaast. Hij stapt op zijn fiets en begin zachtjes te fietsen. Ik spring er al snel achter op. Ik zie dat Ronald en Wilbert het zijn. Kut ze rijden achter ons. "Enzo hier naar links." "hoezo dat is de verkeerde kant." "Geloof me." Ik hoor hem diep zuchten. Na 4 straten kom je bij een keuze. Het bos in of het fietspad volgen. "nu naar rechts." zeg ik en spring voor zichtig er af. "Linds!" "blijven fietsen! Ik wacht aan het einden van het fietspad." roep ik.

Enzo stopt. "Je gaat nu rijden! Ik weet een weg en ik beloof het komt goed." "Nee!" "Je gaat een keer naar mij luisteren! Ik ben wel ouder maar niet de pester of de leiding!" "Ik snap je punt maar je kunt hem niet aan." "Rennen is zijn zwakte nu. Ga rijden." "Goed!" zegt hij boos. Meteen daarna is hij weg. Ik zie de scooter om de hoek gaan. Hoe kunnen hun langzaam zijn. Ik zie Ronald grijnsen en gas geven. Ongeveer 20 meter is hij nog van verdaan. Ik ren het bos in. Al snel zie ik Enzo fietsen onder een tunnel. "Hoe?" "veel gerent." roep ik. Enzo schud met zijn hoofd. Ik hoor de scooter door de bospaden. "Ik zie je aan het einden en ga snel weg van het fietspad. Ik ga door tot dat ik links moet. Ik zie Enzo fietsen. Ik spring achter op. "nooit verwacht dat je me zo kan bij kan houden." "Je ziet me niet vaak." "Nu wel." "ugjhh. Alsjeblieft ga niet pesten doen." "Je hebt Milan en mij laten schrikken. We hebben het achter ons gelaten."