Why are you helping me?

Duidelijk Iets Met Haar Hersenen

Pov irma

Ik loop het ziekenhuis binnen. Enzo heeft gezegd wat er gisteren is gebeurt. Dat verrast me eigenlijk wel. En het is bijna onmogelijk dat verrast me. Ik loop samen met een dokter naar Lindsey's kamer. Ze zei dat Lindsey's hersenen zijn beschadigd toen ze boos werd. Te veel prikkels ofzo. Als we de kamer binnen komen zien we dat Lindsey's hard slag wild doet. Meteen wordt ik de kamer uit begeleiding. Er rennen nog 2 dokters naar Lindsey's kamer toe. Ze proberen Lindsey's hart weer normaal laten werken.

Na een half uur komen 2 dokters er uit. Ik kijk vragend aan. "We hebben haar hart weer normaal laten werken alleen haar hersenen zijn goed beschadigd. Het raarste is dat ze net even haar ogen open deed maar weer dicht." zegt een van de dokters. "U kunt wel weer naar binnen." vervolgd de ander. Ik knik een loop naar binnen. Ik zie dat de anderen dokter heen en weer aan het lopen.

Als hij ziet dat ik er ben stopt hij. "Wat is er gebeurd?" "U dochter zei dat ze nu niet teleur zal stellen en dat ze net als haar broers wordt." Ik knik. Er is duidelijk iets met haar hersenen gebeurt. Ik blijf nog een half uurtje en dan ga ik. Ik app Milan.

U: Je kunt naar je zusje gaan want ik ga nu weg

Milan: Okay

Milan: Nu iets bijzonders gebeurt met haar?

U: Er is duidelijk dat iets met haar hersenen is.

Milan: Weet je hoe dat?

U: Ze wordt net als jullie. Wees er maar blij mee. Ik moet gaan. Doei.

Pov Milan

"Shit!" roep ik door de klas. "Meneer Knol! We schelden niet in de klas." "Okay mevrouw." zeg ik. Iemand tikt op me rug. Ik kijk achter om. "Milan wat is er?" vraagt Jeremy. Ik laat het gesprek zien. "Holy shit! We hebben het goed verpest" "Meneer Frieser! Niet schelden!" "Okay."

De bel gaat. Ik wil de klas uit lopen om naar Lindsey te gaan maar wordt samen met Jeremy tegen gehouden door de docent. "Waarom scholden jullie?" "We zagen dat er iets goed mistlukt is. Daarom scholden we." zeg ik. De juf knik. "Milan hoe gaat het met je zusje?" "De heeft haar ogen vandaag open gedaan maar voor de rest niks." De juf knikt en gebaart dat we weg mogen gaan.

Ik ren naar me fiets en race naar het ziekenhuis. Als ik daar ben ziet een van de dokters me. "Milan doe rustig. Zo kan je niet naar je zusje." "Okay maar ik ga wel praten tegen haar en dat moet privé zijn." "Is goed hoor. Ik vertrouw je. Rustig doen. We willen niet meer hersenbeschadiging bij haar." "Is goed zie je nog een keer man." zeg ik en loop naar Lindsey's kamer.

Ik zucht even. Waarom moesten we nou zo nodig haar buiten sluiten. Ze heeft geluk dat ze na haar eerste hersenbeschadiging niks meer van af weet wat er daar voor gebeurt. Alleen dat Link of Michael haar niet meer wou zien.

Sorry voor zo slechte stuk. Ik denk dat de volgende stuk wel beter is.