WHEN MY BIGGEST MISTAKE TURN INTO MY HAPPINESS

chapter three

Khate's pov

*flashback continuation*

"naaalala mo?"nagtatakang tanong niya saakin"i thought you can't remember anything?"dagdag pa niya.

"as you remember habang buhat mo ko you whispered right?"lumapit ako sa kanya"na sana wala akong matandaan, pero bakit ayaw mong may matandaan ako?"

"so hindi ka talaga nahimatay nang makita kitang nakahandusay?"

"i was octav. Wala akong malay nun pero naramdaman ko na my bumuhat saakin i can't open my eyes clearly but it's enough to see your face and to hear your voice. Pero nawalan ulit ako ng malay tapos nagising nalang ako sa ospital. You found me almost dead right? Kaya papaanong magkaroon pa ako ng malay"i explained.

"i'll ask you once again octav, why"

"it's none of your business"tumalikod siya at naglakad at naghanap mauupuan.

Sinundan ko siya hanggang sa nasa tapat na niya ako"can you....remove that maskara?"mahina kong sabi

Tumingala siya at halatang nagtataka sa sinabi ko"what?!"

"octav alam kong mabait ka at hindi ka naman talaga mapanganib. Pero bakit kailangan mong magtago diyan sa maskara mo at hayaang husgahan ng ibang tao?"

Tumayo siya at napaatras naman ako"anong alam mo?!"sigaw niya nakakatakot na sigaw kaya lalo akong napaatras"haven't you saw how i bullied the other students here?"dagdag niya masmahina kaysa sa kanina pero masmadiin.

"ofcourse nakikita ko"nakatungo kong sagot

"then how could say that? Paano mo nasasabing mabait ako?"he asked

"yun na nga eh gustong kong magtanong kung bakit ka nga nagtatago dyan sa maskara mo?"naniinis na ako.

"anong bang maskara!?"sigaw niya ulit.

"octav please stop denying. Alam mo bang simula nung niligtas mo ako dito sa dito sa kwartong to, after you save me here, after you saw me here almost dead at dinala sa ospital hindi ka na mawala na isip ko. Kasi alam kong hindi ka mapanganib, hanggang sa isang araw nakita kitang pauwi at sinundan kita hindi ko alam kung bakit pero gusto kitang sundan so i fallowed you nagtaka ako kung bakit sa left way ka dumaan dahil kapag pumapasok ka nakikita kita sa right way ka galing at naglalakad ka that time eh may sasakyan ka naman pag pumapasok kaya mas lalo akong na curious then nung nasa may tulay ka na nagtaka ako kasi bumaba ka kaya sinundan din kita sa baba then nakita ko yung isang buong pamilya octav tinutulungan mo sila at alam mo octav hindi lang yun ang unang beses kong nakita kundi pati yung ngiti mo nakita ko yung ngiti mo habang nagmamano sa dalawang matanda i guess their parents and i saw your smile while you're playing with 4 kids, that smile actav that smile....hindi ko pa nakita yung ngiting yun at dahil dun lagi na kitang sinundan at ang isa ko pang nalaman na may tinutulungan kang charity para sa mga batang naulila sa mga magulang nila.....octav yan ba ang masama at mapanganib?. At sa sasabihin kong ito sayo ngayon sisiguraduhin kong i wont regret this kasi octav simula nung lagi na kita sinusundan pag uuwi means lagi ko nakikita yang ngiti mo. Ngiti mo na hindi mo ipinapakita sa ibang tao"

Lumapit ako sa kanya ng bahayag"at nang dahil sa ngati mo nahulog ako kaya octav......i like you, no i love you and i wont regret loving you because i know the real you. Akalain mo yun i fell inlove with you just because of your smile, but it's not just a smile it's a smile from a guy that pretending to be a demon but the real is he's an angel, isang angel na pinadala ng diyos para tumulong"tumulo na ang luha ko. Nakatingin parin siya saakin pero iba na hindi na tingin ng isang octav na demonyo kung isang octav na angel emosyonal na tingin. Hindi ko namamalayang umiiyak na pala ako. Just because of this fucking confession im crying?. Napakababaw ko talaga kahit kailan.