Uniwersum Metro 2033 - "Brutalność" (Trójmiasto)

"Rozmyślania Wodza"

Brutalność reaktywowana. Wracamy do historii Adriana, tuż po tym, jak odstawił jeńców do Federacji Kartuskiej...

Siedziałem w kantynie i popijałem te szczyny, dumnie noszące imię bimbru. Berbelucha pędzona w podziemiach wypalała twoje organy od środka, lecz robiła coś jeszcze.
Wypalała twoją duszę. Zostawiała na niej wieczne piętno, które z każdym łykiem się rozszerzało. To piętno pozwalało zapomnieć człowiekowi o jego zmartwieniach i pomagało osiągnąć magiczny status wyjebania na wszystko, co go trapiło i otaczało.
Napój bogów.
"Ty, który wchodzisz, żegnaj się z nadzieją"- każdy choć raz słyszał tę frazę z Boskiej Komedii Dantego. Napis ten widniał na bramie piekieł, dlaczego by więc nie umieścić go przy jedynej drodze wjazdowej do Gdyni, miasta goryczy, bólu i ruin?
Tak też zrobiliśmy. Wraz z Pasterzem i Mike'iem wzięliśmy kawałek blachy i wymalowaliśmy koślawymi literami ten napis tam, gdzie widnieje tabliczka wjazdu do Gdyni, na granicy z Rumią.
Inne drogi nie działają. Są jeszcze trzy - obwodnica, droga leśna na naszym osiedlu oraz tak zwana "serpentynka" czyli droga wyjazdowa z Pogórza. Żadna nie jest używana. Prosty powód - las.
W lesie zalęgło się coś istnie diabolicznego, coś, czego nie da się opisać słowami. Gdybym miał powiedzieć co to, powiedziałbym, że to połączenie snorlaksa i szabli, ale to za mało. To coś jest o wiele szybsze, większe i silniejsze od tych tworów nowego świata.
I się rozmnaża. W zastraszającym tempie.
Na szczęście siedzi to trochę głębiej, więc nasze osiedle jest względnie bezpiecznie. Bezpieczeństwo zawsze jest względne.
Pogórze tak dobrze nie miało. Pogórze zostało wymordowane tego wieczoru, kiedy to eskortowaliśmy tych zjebów, którzy uważali się za jeńców z całej Polski. Pierdolenie.
Z całą Polską nie ma żadnego kontaktu. Przeżyła tylko aglomeracja Trójmiejska i Puck. Kim więc oni są?
Poruszyłem ten temat na rozmowie z Miami'm, Siergieyem i Tomkiem, czyli moją radą nadzorczą tego całego bałaganu. Wysnuliśmy prawie jednoznaczną teorię - zostali oni podstawieni przez faszystów w celu dezinformacji. Nie przyklepał tego tylko Miami, który usilnie twierdzi, że jest życie poza małą częścią Pomorza i ktoś musiał przeżyć.
Też tak myślałem. Na samym początku, jakiś rok po Rozwałce każdy tak myślał. Aż do dwa tysiące dwudziestego mieliśmy radiooperatorów, którzy dwadzieścia cztery godziny na dobę kręcili się przy radiostacjach i wywoływali sygnały. Nic z tego. Puck jest wyjątkiem, wybrałem się z Karolem na tę wieżę na usilną prośbę Tomka, który słyszał jakieś tam plotki. Tyle dobrego, że oni przeżyli.
A Karol... Cóż, nikt nie powinien za nim płakać, a przynajmniej nie długo. Facet, który niegdyś był ordynatorem szpitala miejskiego w Gdyni został przez mnie zamordowany. Czemuż to zabiłem tak wartościowego człowieka? Przecież medyków w naszym postapocaliptyznym kurwidołku jest tyle, co snorlaks napłakał.
Problem jednak w tym, że Karol tylko mi ciążył. Owszem, robił swoje w Stowarzyszeniu, jednak ogółem to nie był zbyt potrzebny. Nie dość, że podczas Rozwałki stracił dwójkę dzieci i żonę, to jeszcze zatracił się w alkoholu i hazardzie, który jest u nas zakazany, a złamanie zakazu jest karane wygnaniem. Działa chyba jedno nielegalne kasyno, ale to jedno jest pod naszą ochroną. Czemu?
Proste, morale.
Pozwalamy działać jednemu "nielegalnemu" kasyna tylko po to, żeby mieszkańcy Stowarzyszenia nie zezwierzęcili się już kompletnie. Form rozrywek jest bardzo mało, a są one potrzebne. Człowiek bez rozrywki staje się wrakiem samego siebie i cieniem dawnego blasku, czego byśmy nie chcieli. Rozrywka daje ludziom cywilizację i coś, co podnosi ich wszystkich na duchu.
Oczywiście, kasyno płaci nam regularny haracz. Trzydzieści cztery procent dziennych zysków trafia do mojej kieszeni. Wilk jest syty, a owieczki dalej całe.
Tak to już bywa w tych podziemiach... Trzeba kręcić jak się tylko da, byleby przeżyć.
I wtedy moje marne rozmyślania przerywa huk, niosący się echem od betonowych, szarych ścian...