ORTAK KADER!

311 55 12
                                    

Hastene koridorlarında babamın olduğu odayı bulmaya çalışıyorum. Hayat o kadar acımasız ki sevdiklerinizi alıp götürebiliyor. Bir odanın önüne geldiğimde durdum. Kapıyı  hızla açıp babamın yanına gittim. Ona sıkıca sarıldım ve zamanın durmasını istedim. Babamla beni ayıran doktor olmuştu.

-merhaba
-merhaba babamın nesi var.
-gel dışarıda konuşalım hemde baban dinlensin
-Peki

Elim ayağım titriyordu. Doktor beni bir yere oturup konuşmaya başladı.
-annen nerde kızım
-şey çalışıyor
-buraya gelme ihtimali var mı
-malesef hayır
-gelebilecek başka bir yakınınız yok mu
-bilmiyorum
-burda büyük birinin olması şart kızım babanın durumu ciddi

Dediği şeyle göz yaşlarım daha hızlı akmaya başladı. Hemen doktorun yanından kalkıp kendimi dışarıya attım ve sakinleşmeyi bekledim. Hemen annemi aradım ama açmadı çareyi halamda buldum.
-alo
-alo halacım
-efendim kuzum
-napıyorsun
-iyiyim kuzum da sana noldu
-şey babam hastanede şuanda
-.......

Dediğim şey üzerine halam telefonu kapatmıştı. Ben ne olduğunu anlamazken iki dakika sonra gözleri ağlamaktan kızarmış halam geldi panik içindeydi belli. Onu alıp hemen yukarı babamın yanına götürdüm. Babam uyuyordu. Doktor gelince halam onun yanına gidip ne olduğunu sordu ve dışarı çıkıp konuşmaya başladılar. Bir süre ortam sessizdi ama sonra ağlama sesleri yükselmeye başladı. Dayanamayıp dinledim."dediğim gibi kardeşinizin akciğeri iflas etmiş durumda. Şuanda ikinci evrede %50 kurtulma şansı var ve herşey onun isteyip istemediğine bağlı"kendimi yere atıp ağlamaya başladım. Babam akciğer kanserine yakalanmıştı ve yaşama şansı azdı. Onu kaydedemezdim hayır. Ayağa kalktım tam ben kapıyı açacakken kapı açıldı. Halamın dediği tek şey"duyduğunu biliyorum kızım "halama sıkıca sarılıp ağladım sadece ağladım. Ağlamaktan o kadar yorulmuşum ki kendimi uykuya teslim ettim.

Uyandığımda saat gece 03.00 dı halam ve babam uyuyorlardı. Bende hava almak için dışarı çıktım. Tam o anda telefonuma mesaj geldi. Önce Minji'den sandım ama Taehyung'dan dı.

Taehyung_k
-Neden ağlıyorsun?

Kim_lauraa
-ben mi?

Taehyung_k
-yok  babam.

Kim_lauraa
-hahaha çok komik. Ayrıca sen nerden biliyorsun ağladığımı.

Taehyung_k
-belkide yakınındayımdır.

Kim_lauraa
-nasıl yani?

Taehyung_k
-şöyle yani şimdi asansöre biniyorsun ve terasa geliyorsun.

Kim_lauraa
-ama ben

Taehyung_k
-aması maması yok!hadi gel.

Kim_lauraa
-tamam bekle.

Taehyung'ın ağzından
Bugün annemin yanına geldim kanserdi. babamdan sonra birde annemi kaybedemezdim.
Herkese annem ve babam ayrı diyordum. Beni babasız bir çocuk olarak bilsinler istemezdim. Annemin yanında ağlamamak için terasa çıktım .Aşağıda gördüğüm kişi o kızdı otobüsteki kız.
Şuan biriyle konuşmaya o kadar ihtiyacım vardı ki...
Hemen ona mesaj attım. Sadece onun gelmesini bekledim. Kapı açıldı onu gördüğüm an daha da çok ağlamak istedim. Gözlerine kan çanağı oturmuştu suratı kıpkırmızıydı. Yanıma gelip oturdu. Kötüydü benim gibi.

-umarım aynı sebepten gelmemişizdir hastaneye.
-babam kanser.
-demek ki aynı sebepten gelmişiz.
-seninde mi baban kanser?
Bunu söylerken o  kadar masumdu ki yanaklarını sıkasım geldi
-yok annem.
-senin annenle baban ayrıydı demi benim gibi.
-aslında öyle sayılmaz.
-ya
-ilk defa bir kıza ailem hakkında bir şey anlatacağım. Kıymetini bil.
-dinliyorum.
-babamı bundan 3 yıl önce bir trafik kazasında kaybettim. Annemi de o kazadan sonra toplayamadım.
Kimsede beni babasız bilmesin diye ayrıldıklarını babamın beni bırakıp gittiğini söyledim.
O an sadece gözleri dolmuş bir şekilde bana bakıyordu. Bakma öyle. Gözünden yaşlar akmaya başladı. Bu hali beni gerçekten çok üzüyordu. Ve ilk defa bir kız için üzüldüm.kafasını alıp göğüsüme koydum ve sakinleşmesini sağladım. Saçları şeker gibi kokuyordu. O koku beni mayıştırırken ikimizde kendimizi uykuya teslim etmiştik..


Bu bölüm biraz kısa oldu.umarım beğenirsinz 💜💜💜

Okulun Yeni Çocuğu;KİM TAEHYUNG Hikayelerin yaşadığı yer. Şimdi keşfedin