cheeseburger hunters | stark kids

1▪

-cenazeden birkaç hafta sonra-

Peter bisikletini bahçedeki diğer küçük bisikletin -Morgan'ın olmalı- yanına bıraktıktan sonra ön tarafa doğru ilerlemeye başladı. Bay Stark'ın gidişinin üzerinden ne kadar geçtiğini bilmiyordu, o günü düşünmek ya da hatırlamak gibi şeyler yapmayı bırakmıştı. Özellikle Bayan Stark, eğer ağlamaya devam ederse Morgan'ı göremeyeceğini söylediğinden beri sadece boğazındaki düğümle yaşıyordu o kadar. Morgan.. O-- ona fazla benziyordu. Her bir hareketinden, kelimelerinden Tony Stark fışkırırken çocuğun yanında güçlü kalmak fazla zordu. Başlarda kabullenememişti, hatta Happy bile bu tatlı şeyin Tony Stark'a ait olduğuna inanamıyordu. Ama Morgan öyle bir canavardı ki, üzerilerinde ki tüm kasveti alıp götürmüştü. İtiraf edilmesi gerekirse, Morgan, Bay Stark'ın yokluğunu bir nevi dindiriyordu.

Peter onu görmeye sık sık gelirdi-- fazla sık gelirdi. Morgan'ın acayip 'biz kardeşiz' teorilerini dinlemekten hoşlanıyordu, tabi bu onu bir nevi mazoşist yapar.. Ve bugün Happy başka şeylerle meşgul olduğu için -artık genellikle yaşamını Morgan ve Morgan ile ilgili diğer şeylere adamıştı- onu çizburger yemeye Peter götürecekti. Bu kutsal görev için duygusal olarak hazır olduğuna inanıyordu...

İçeriden Morgan'ın çığlıkları ve garip oyun şeylerinin sesi gelirken gülümsedi. Kızı sevmişti, gereğinden fazla sevmişti.

Arkadan gelen motor sesiyle irkilip o tarafa döndüğünde, Happy ya da Rhodey olamayacak kadar genç birinin geldiğini fark etti. Ve kaskı çıkarttığında onun şu şey olduğunu anladı-- neydi adı? Harold.. Harley? Morgan genelde garip teorilerini üretirken ondan da bahsederdi ama Peter bu kısmı pek dinlemezdi. Ayrıca onun burada ne işi vardı?

Harley de şaşırmış görünüyordu. Üstelik Peter'ı gördüğüne de pek memnun gibi değildi-- Hah! Sanki Peter ona fazla meraklıydı! Her neyse...

Kapı açılıp içeriden çığlık çığlığa Morgan çıktığında ikisi de gülümseyip o tarafa döndü. (İtiraf edilmesi gereken bir diğer durum şu ki, Tony gittikten sonra Morgan'ın davranışları fazla değişmişti. Özellikle şu hiperaktiflik konusunda.. Yakında gezegeni atom yerine koyup parçalayacaktı. Sessiz minik farenin içinden adeta bir ejderha çıkmıştı, abartı yok.)

"Peter!" Kollarını havaya kaldırıp ona doğru koşarken verdiği mesaj fazla açıktı, beni kucakla, yoksa seni göle atarım. Ama Peter'a ulaşmasına ramak kala arkadaki diğerini fark ettiğinde Morgan rotasını çevirdi. "Harley!"

Harley'in bu karşılamaya hazırlıklı olduğu fazlaca belliydi. Tam zamanında eğilip kızı kucağına alırken Peter'a nispet olsun diye iğrenç sırıtışlar sergiliyordu. Morgan işte.. Tony'i bilirsiniz, son dakika gollerini sever.

"Yine aptal patateslerinle oynarken beni unuttun!"

"Aslında pek sayılmaz, daha önemli işlerim de vardı."

Peter onlara doğru yaklaşıp araya kaynamaktan kendini alıkoyamadı. Morgan ona aitti ve bu hadsizin onu kendisinden çalmasına göz yumamazdı.

"Ne garip, benim için hiçbir iş Morgan'dan daha önemli değil."

"Peteer," Morgan bıkkınlıkla nefesini verdi. "Her gün ziyarete gelmek eğlenceli değil, o zaman anlamı olmaz!"

"Ama--"

"Morgan tarafını seçti ufaklık." dedi Harley gülümseyerek.