cheeseburger hunters | stark kids

11 ▪

Doğum gününün üzerinden bir hafta geçmişti. Yine buluşma günleri olan cumartesi günü, Peter'ın evine sadece iki blok ötede olan Burger King'de oturmuş afiyetle karın doyuruyorlardı. Yanlarında bir de Morgan'ın en iyi çizburger avcısı ödülü vardı. Morgan bu fikri ilk öne sürdüğünde Peter onun ciddi olabileceğine inanmamıştı ama görüyorsunuz, yanlarında o hediye ile birlikte Burger King'de oturuyorlardı. Neyse ki hediyeye de çizburger istememişlerdi.

"Hediyelerin hepsini incelemek bir haftanı mı aldı gerçekten?"

"Evet, adil bir seçim olmalı diye düşündüm." Morgan çizburgerinden kocaman bir ısırık alıp kendini meyve suyunda boğmaya çalıştı. "Sanırım favorimi seçtim."

"Kesinlikle Dora'lı saat olmalı--"

"Hayır, Nate'in hediyesini seçiyorum."

Peter kaşlarını çatıp Nate'in kim olduğunu anlamaya çalışırken, Harley ondan önce davranıp sordu. "Nate de kim?"

"Nate çok kibar biri. Clint amca beni evine götürdüğü zamanlar birlikte oynuyoruz."

"Peekiii," Peter Harley'e doğru garip bir bakış atarken mırıldandı. "Şu Nate hakkında endişelenmeli miyiz?"

Morgan ağzına tıktığı çizburgerinin son ısırıklarını bitirmeye çalışırken gözlerini kısıp birkaç saniye düşündü. "Evet." Başını sallayıp onu onayladı. "Sanırım evet."

"Nate demek.." Harley dudaklarını birbirine bastırıp garip mırıltılar çıkartırken Peter gülmekle yetindi. "Sanırım bu delikanlıyla görüşmemiz gerekecek."

"Hayır, Harley!" Morgan gülüp ona tekme sallarken üçü de neredeyse tüm her şeyi yemişlerdi. Morgan sürekli çene çalmakla uğraştığından birkaç ısırığı daha vardı sadece.

Bunu ne hikmetse(!) Peter ve Harley aynı anda fark etmiş ve hesabı ödemek için aynı anda ayaklanmışlardı.

"Ben hesabı öderim--" İkisi de birbirlerine dönecek şekilde ayağa kalktıkları için aralarında garip bir yakınlık oluşmuştu, acaba neden? Hatta Harley burunlarının çarpışmak üzere olduğuna yemin edebilirdi. Birkaç saniye o burun buruna klişe pozunda kaldıktan sonra ilk pes edip yerine oturan Harley oldu. Hareketleri bir robottan farksız olarak yerine oturup önünü izlemekle yetindi. Bu garipti çünkü biliyorsunuz, ufaklıklar hesap ödeyemezdi. Peter saniyelik bir bocalamanın ardından kasaya ilerlerken belki de Harley'in, artık onun çocuk olmadığını kabullendiğini düşündü. Belki de, artık onu ufaklık olarak görmüyordu. Böyle şeyler de mümkünmüş demek.

Peter hesabı ödedikten sonra masalarına döndüğünde Morgan da çizburgerini bitirmişti ve eşyaları toparlıyorlardı. Ve, bugün Morgan yine Peter'ın bisikletindeydi. Genelde kazanan Peter olurdu çünkü. Ama Morgan bugün Harley'in çok mutsuz olduğunu düşündüğü için çıkışta Peter'ın kulağına pek gizli şeyler fısıldadı.

Morgan Harley ile gidecekti ve Peter kaybetmek zorundaydı.

Eh, fena fikir sayılmaz... Peter da galibiyetin belki onu düzeltebileceğini düşündüğünden, kabul etti. Şu etrafta gıcıklık yapıp kendisine ufaklık demekten garip bir zevk alan Harley'i Peter bile özlemiş olabilirdi.