Y/N: Aşırı tatlılik içeren bir bölüm lütfen okurken gari sesler çıkarıp aile sakinlerini rahatsız etmeyin!
"Sanırım artık tesadüflere inanıyorum"
Sırıtarak söylediğim cümle üzerine abartıyla gözlerini devirerek sorusunu yineledi.
"Burada ne işin var?" Az önceki gibi titremiyordu sesi, daha çok sinirli bir tonda söylemişti bu sefer. Elindeki dosyaları masaya bırakarak tüm dikkatini bana verdiğinde paytak adımlarla masasına yaklaştım. Sol tarafındaki yumuşak koltuğa yavaşça oturduğumda popomun acısı ben farketmeden yüzüme yansımış olacak ki, surat ifadesini yumuşatarak kendimi tamamen koltuğa bırakmamı bekledi.
"Şey, iş görüşmesi için geldim. Luhan seni aramadı mı?" Luhan'ın adını duyar duymaz sırtını dikleştirerek sert bakışlarını yumuşattı.
"Oh evet, şimdi hatırladım. Her neyse, örnek özgeçmişini alabilir miyim?" Elini bana doğru uzattığında kucağımdaki dosyaları eline bırakarak geri çekildim.
Tam 20 dakika boyunca hiç konuşmadan incelemişti elindeki dosyaları. Biraz daha bu şekilde kalırsa aydınlanıp ermişler arasına katılacaktı kesin.
"Ö-hööh.." Artık bir şeyler söylesen, Wufiş?
"Özgeçmişin fena değil, halkla ilişkiler okumuşsun ve uhm.. bunu söylemekten nefret ediyorum ama sanırım seni işe almak zorundayım. Yani.. Luhan için."
Son cümleyi özellikle daha yavaş ve daha yüksek sesle söyledikten sonra sanki pentagondaki füze fırlatma şifrelerini incelermiş gibi yarım saat boyunca okuduğu kağıtları, bir çöp gibi kucağıma fırlattı. Dengesiz!
Umursamayarak hepsini incecik bir rulo haline getirdim ve ikiye katladıktan sonra zorlanarak pantolonumun küçük cebine sıkıştırdım.
Yaptığım hareketle ağzı kocaman açılmış olan Wufan şaşkınlıkla beni izlerken sevimlice gülümseyip dikkatini yüzüme çekmeyi başarmıştım.
Tatlı gamzemi gördüğünden emin olacağım şekilde gülümsüyordum ve Wufan'ın gözleri tam da tahmin ettiğim gibi yanağımdaki derin çukura kaymıştı.
Sesli bir şekilse yutkunduktan sonra etkilenmiş olduğu her halinden belli olan bakışlarını üzerimden çekerek karşıdaki duvara bakmaya başladı.
"Tamam, dediğim gibi. Halkla ilişkiler departmanında çalışacaksın, sekreterim bugün seninle özel olarak ilgilenecek. Öğrenmek istediğin her şeyi ona sorabilirsin."
"Tamam, Aa şey.. Wufiş?"
Evet Wufiş, çünkü Wufiş çok tatlı!
"Wufiş?"
Ama ben ona tatlı isimler takmaya gerçekten bayılıyorum.
"Yupuş!"
"Ne?"
"Ah her neyse, ben..şey diyecektim. Dün için özür dilerim.. Yani, anlarsın ya.."
"Zhang Yixing. Kendini Luhan ile bir tutma! Sen burada sadece bir çalışansın, benimle saygılı konuşmak zorundasın. Anladın mı?"
Neden böyle sinirlenmişti ki, insanlara tatlı isimlerle hitap etmek saçma mıydı? Ama ben çocukluğumdan beri hep böyle yapardım..
"Şimdi çık ve seninle ilgilenecek olan sekreterimle iyi geçin."
"T-tamam.." Kırılmıştım, ben ona bu kadar değer veriyorken, bana bir çöp parçasından farksızmışım gibi davranması kalbimi kırmıştı.
