"THE SACRED BOOK"

Chapter 19

Kayesha's POV

"Tell me what's wrong, Kim."

I felt like my legs are going to collapse any moment now. Ano ba 'tong pakiramdam na 'to?

I tried to think of something to say but my mind instantly went blank.

I got conscious thinking na baka naririnig na niya ang malakas na kabog ng dibdib ko.

The elevator's light became stable but I can't feel us moving up. Looks like the elevator got broken. This is what I'm talking about when I said you can't do teleportation just anywhere, lalo na sa mga small spaces.

I moved my body para sana alisin na niya ang pagkakayakap sa bewang ko pero mas lalo lang niyang hinigpitan ang yakap ng kaliwa niyang braso. We are almost sharing our body heat now, sobrang lapit na ng katawan namin sa isa't-isa.

We were just chilling a while ago. Natutulog sa ilalim ng malaking puno. Bakit bigla na lang naging ganito ang ganap? Pinaglalaruan na nga ako ng mga tao sa paligid ko, pinaglalaruan na rin ako ng sarili ko.

"Lumayo ka na, Ash. Bitaw," this time, pilit ko nang inalis ang pagkakayakap niya sa 'kin at bahagya siyang tinulak palayo. Hindi ko siya matingnan sa mga mata. Hindi ko masalubong ang mga titig niya. Fuck. What the heck is happening?

—

Third Person's POV

A silhouette standing in front of a huge glass window with curtains with royal colors is holding a glass of wine.

"Buhay pa pala ang anak ng hari at reyna," the person let out a sarcastic sigh. "Magpakasaya ka muna diyan mahal na prinsesa. May araw ka rin," madiin ang pagkakabigkas niya ng bawat pantig, the anger is visible and seems like it cannot be supressed.

Moments passed, a knight entered the room and payed respect. "13th, maayos na po ang lahat," wika ng kawal.

"Good," the voice came from the owner of the silhouette. Ininom nito ang inuming nasa baso bago nagsalitang muli, "Let's prepare to unfold the story."

On the other side of the page, someone can be seen having a vision. Nanginginig ang mga kamay nito at hindi makapaniwala sa nakikita.

Napaluhod ito at hindi malaman ang gagawin.

"Hindi maari. Kailangang puksain..."

Kahit ang boses nito ay natataranta.

Makikita ang mga nanginginig nitong mga kamay na mabagal na tinatawag ang hangin. Maya-maya lang ay maririnig itong binibigkas ang isang bugtong.

"Question. Question everywhere.

I love hitting answers anywhere."

The history is repeating itself. Hindi na maaaring mangyari pa ulit ang nangyari na noon.

—

Anderson's POV

"Question. Question everywhere,

I love hiting answers anywhere."

Pabalikwas akong bumangon nang isang boses ang marinig habang natutulog.

"Isang bugtong," I whispered at the back of my head.

—

Kayesha's POV

Dahil sa mga nangyari kanina na hindi na ata nawala ni isang segundo sa isip ko ay hindi ko magawang matulog.

Sigurado akong hindi rin ako makakapag-focus ngayon kung pipilitin kong pumasok.