User of Memorie

Chapter 18: The Reason

Play!*

"Bakit ka nandito?" tanong ko kay Macoy

"I'm the producer." sabay sabi nyahang nalapit sa akin na nakatayo lang sa pagka bigla na makita sya

Umupo ako sa desk ko at umupo naman sya sa harap ko

"So, what's the catch? Napaka-aga naman ata to talk about the deal kahit na magsho-shoot na.... Oh! Don't tell me sasama ka sa Cebu?" sabi ko sa kanya

"Yes. I will...." sagot nya sa akin

"W-HAAATT?! But why???"

"I told you, I'm the producer."

Napa lagay ako nang kamay sa noo ko at iniisip na panaginip lang ang lahat matapos ang nangyari noong isang araw at dahil magkakasama kaming tatlo sa Cebu

Natauhan ako at inayos ang sarili matapos malaman na sasama din pala sya 

"So, what do you want, Mr. Macoy Zamora?" tanong ko sa kanya

"You, Ms. Kaprichia Nichalevna Torrez."

Nabigla ako sa mga sinabi nya pero tinatagan ko ang loob ko at pinigilan ang emosyon ko

Napadpag nanaman ang isip ko sa mga ala-ala namin noon

.

.

.

.

.

Ilang araw na lang bago sila umalis ni Lassy papuntang Australia at gusto ko man lang magpaalam sa kanya nang maayos bago sya umalis pero nagkakalabuan kami at tila ba hindi nag-uusap kahit na nagkikita naman kami palagi sa school

Araw nang rehearsals para sa gaganaping activity at sinusubukan ko syang kausapin pero iniiwasan nya ako

"Macoy..." tawag ko sa kanya habang tinatapik ang balikat nya

Hindi sya tumitingin sa akin kaya sinubukan ko isang beses pa

"Macoy...."

Lumingon na sya sa akin pero para bang napipikon sya sa akin

"Ano?!" sagot nya

"Wala........" 

Nahiya na akong sabihin ang paalam ko dahil nagkakalamigan na kami at hindi ko alam kung bakit pero siguro dahil ito sa nalaman kong motibo nya sa akin na nagdulot nang pag-iwas ko sa kanya

Matapos nang rehearsals ay pumunta ako sa mga lugar na may maganda kaming ala-ala

Pumunta ako sa Liway Bridge kung saan kami nag-shoot at nag holding hands.

Ang "Grand Vase" kung saan lagi kaming naupo pag magkasama kami 

Biglang umulan noong nasa Liway Bridge ako at wala na akong nagawa kundi magpaulan doon dahil aabutin din naman ako ng ulan kahit na tumakbo ako papalayo

Naiiyak habang hawak ang litrato namin doon at naulan

"Bakit kailangan natin maging ganito? Wala naman akong ginawang masama sayo diba? Lahat binigay ko naman diba?" sabi ko sa sarili ko habang naulan at naiiyak habang nakatitig sa litrato naming dalawa

Natauhan na ako matapos noon at bumalik ang diwa sa kasalukuyan

.