User of Memorie

Chapter 12: Serious Mode

Dinala nila ako agad sa ospital habang wala pa akong malay

Naimulat ko nang bahagya ang mga mata ko nang nasa may Emergency room na ako at naka stretcher

Naaninag ko si Macoy at si Xander na nag aalala habang tinutulak nila ang stretcher na kung saan nakahiga ako

Nawalan ulit ako nang malay at habang wala akong malay ay napanaginipan ko ang isa pa naming ala-ala ni Macoy

.

.

.

.

.

Kuhanan nang card namin at quarterly assesment din at nang makita ko ang card ko ay 5 ang palakol kong marka

"79?! ANO TO KAPRICHIA NICHALEVNA TORREZ?!?! IS THIS WHAT YOU CALL A MODEL?!" tanong sa akin nang mommy ko

"Hon, stop it na" sagot nang daddy ko

"WHAT THE HELL IS GOING ON?!?!" tanong nang nanay ko

'Di ako makasalita dahil marami akong pinoproblema. Una, ay ang planong pag-alis ni Macoy at ang pagtuklas ko na pinapaasa nya lang ako pati na rin ang career ko bilang model at ang hirap nang studies ay minsan di ko na kinakaya

Pinipili ko na maging matatag para naman may patunguhan ako dahil mababa lang ang tingin sa akin nang parents ko dahil feeling nila ay mas magaling ang older brother ko kaysa sa akin na si Anthony

"GO TO YOUR ROOM!!!!! MAG-UUSAP TAYO.........." sabi sa akin nang nanay ko

Umakyat sya nang nagdadabog at sumunod ako makalipas ang ilang minuto matapos nyang umakyat nang hagdanan

Pagdating ko sa kwarto ko ay wala pa doon si mommy, pero nandoon si Anthony at hinihintay ata ako

"ANO BANG NANGYAYARI SAYO HA?!?! NABOBOBO KA NA BA???!!!" hiyaw ni Anthony sa akin sabay tulak sa ulo ko

"AYAN KASI NAPAPALA MO DYAN SA MACOY MO!!!! KABOBOHAN!!!!!!" dagdag nya

Umalis na sya nang kwarto ko matapos nya akong sermonan.

Hindi ko na sya sinagot dahil baka maabutan pa kami ni mommy na nag aaway at ako nanaman ang pagbintangan na nagsimula nang gulo kahit 'di naman talaga ako

Paiyak na ako dahil sa sinabi sa akin ni Anthony pero napigil ko naman ito dahil hindi lang ito ang araw at pagkakataon na pinaramdam nya sa akin na wala akong halaga

Nakakawalang halaga na nga ang nalaman ko tungkol sa amin ni Macoy ay lalo pa akong nagmukhang walang halaga nang narinig ko sa sarili kong kapatid ang mga salitang iyon

Makalipas ang ilang minuto ay pumasok sa kwarto ko si mommy

Hinampas nya ang pinto at naramdaman ko naman na papagalitan nya nanaman ako

Kahit na sanay na akong mapagalitan at mapadamhan na mababa ang lipad ko ay 'di ko pa rin matanggap na ganoon ang tingin nilang lahat sa akin

Na buong buhay ko ay nabuhay ako sa kung ano ang plano nila sa akin at ang modelling at mga talento ko lang sa sining at pagkanta ang tanging 'escape' ko mula sa kasuklaman na pinaparamdam sa akin nang buong pamilya ko

"Kaprichia Nichalevna Torrez, WHAT THE HELL IS GOING ON TO YOU?!?! ANO 'TO HA? PINAPAHIYA MO KAMI? AKO? BUONG PAMILYA NATIN? BUONG ANGKAN NATIN HA??!!!!"