Chapter 23: Sparks fly

3 1 0
                                    

play!

Nich Torrez' POV*

Good thing that 3 days flew by so fast dahil I really really can't wait na umalis dito...

Gusto kong kasama si Macoy, it's just that tinitiis kong ayawan sya... After what happened between us that night, I'm not rightful na para kay Xander at gusto kong itama yung mga mali ko...

I still love him pero... Tama na!

He deserves a second chance pero hindi na sya rightful para sa akin....


Finally this is the last day... I'm so fed up with this shit na eh!

"Babe! pinapatawag na tayo nina Mr. Cojuangco." tawag sa akin ni Xander

Tumango na lang ako sa kanya at umalis na kami sa kwarto.

Nang makababa kami sa set ay handa na ang lahat. Kami na lang dalawa ang kulang at hindi pa naaayusan.

"Oh! Andyan na sila! Get them ready now!" sabi ni Mr. Cojuangco

Lumakad kami ni Xander papunta sa tent kung saan nandoon ang mga damit na isusuot namin at kung saan din kami aayusan


After a few minutes ay ready na kami at nakagayak na...

"Okay guys! You may go on the spot now!" tawag ni Mr. Cojuangco


After 3,4,5 scenes and so on and so forth, ay last scene na namin at sabi ng mga directors that this is the best scene in the movie.


"3......2.......1....... ACTION!!!" hiyaw ng co-director

Nich (Pia): "Matt! Tignan mo yung mga bundok!"

Sumilip si Matthew (a.k.a Xander) sa scenery at tumitig sa akin

Nich (Pia): "Ang ganda diba?"

Xander (Matthew): "Oo... Napakaganda....Parang ikaw..."


Ngumiti ako at tinitigan sya...


Nich (Pia): "Hahahah! Nako alam mo tama na kaka -bola mo sa akin! Mamaya maging bola na 'ko eh! hahahah!"

Xander (Matthew): "Bakit? hindi naman kita binobola ah!"


Tumingin ulit ako sa kanya....


Xander (Matthew): Alam mo Pia (habang hawak nya ang isa kong kamay) sa buhay ko hindi pa ako naging ganito ka thankful sa isang bagay, sa isang tao.

Hindi pa ako naging ganito ka-blessed...

Andami ko nang pinagdaanang pagsubok sa buhay ko at lagi kang nandon... At gusto ko, bawat daan na tatahakin ko nandoon ka.

Ayaw na kitang bitawan...


Lumuhod sya sa harap ko at.......

"Will you marry me???"


Nabigla ako sa tanong nya... At alam ko nang hindi ito scripted dahil wala naman akong nabasang ganito sa script namin.

Naghiyawan ang mga tao, ang mga crew at ito pala ay naka live na sa social media nang hindi ko alam na pinaghandaan nila ito.


User of MemorieWhere stories live. Discover now