Montepalma Series 2: Trapped by His Game

TBHG 6

Chapter 06 | TBHG

"Mukhang hindi naman ata gamot ang pinunta ni Mr. Montepalma rito," Ashley teased.

I gave my employees a deadly glare. I want them to shut their mouth because Mr. Montepalma might hear them. Nagkibit balikat lang si Ashley at inaasikaso na iyong gamot ng customer pero may multong ngiti sa labi nila pati na rin si Kenjie.

Dahan-dahan umangat ang tingin ko sa direksyon ni Mr. Montepalma. He was just watching me while sitting on a white chair. Mabilis ko rin iniwas ang tingin ko sa kaniya. Hindi ko maintindihan bakit dito pa naisipan ni Mr. Montepalma tumambay.

I was busy punching the receipt of my customer when I saw Mr. Montepalma is still sitting on the chair while crossing his legs. He glances at his gold wristwatch then looks at me again with those dark intense eyes.

I was quite conscious because he has been here for three hours. Kaya palihim kong inuutusan si Ashley na mag-offer ng kape sa kaniya. I checked the wall clock and it is already nine o'clock in the evening.

"Ma'am! Mauuna na po ako, ah?" si Kenjie habang nakangisi sa akin. Binigyan ko lang siya ng isang tango. "Ayos lang po ba na maiwan kayo rito?"

"Oo naman. Ilang beses na ako naiwan mag-isa sa drugstore, Kenjie."

"Nandiyan naman si Mr. Montepalma para tulungan ka."

I rolled my eyes. "Kenjie, business partners lang kami at magtigil kayo ni Ashley."

"Okay po. Out na namin ni Ashley din. Ingat po, Ma'am!"

I gave him a small smile. Hindi rin nagtagal ay sumunod na sa kaniya si Ashley at ang iba pang employees ko rito. Kahit ang guard ay pinauna ko na rin. This is my drugstore, I should be the one who is closing it.

Kumabog ang dibdib ko na maiwan kaming mag-isa ni Mr. Montepalma. Nakita ko siyang tumayo at lumapit sa gawi ko. Pinatong niya ang dalawang siko sa counter habang nakahalumbaba sa akin.

"Let's go home, Sianna," he said, softly.

"Mauna ka na," I replied. Hindi ko siya tinitingnan at kinuha ko na iyong handbag ko. "Isasarado ko na ang drugstore at sabi mo masakit ang ulo mo."

A ghost smile appeared on his lips. "Well, when I see you... the headache is gone."

Ridiculous.

Maari ba iyon? Pero sa tingin ko naman kay Mr. Montepalma ay rason niya lang iyon para pumunta sa akin. Lumabas na ako sa counter at pinaglalaruan ko iyong susi sa kamay ko. Sabay lang kami lumalabas sa drugstore.

Napauwang ang labi ko na makita na sobrang lakas ng ulan. Hindi ko muna inantala iyong ulan at tinulungan naman ako ni Mr. Montepalma isarado iyong drugstore. We were both quiet but my heart was so loud inside my rib cage.

He gazed at me. "Do you have an umbrella?"

"Wala..." Napanguso ako at tiningnan ko iyong handbag ko pero wala akong payong. "Takbo na lang ako sa sasakyan ko."

"Wait. I'm gonna give you my coat," he offered.

I was about to protest when he removed his dark coat. Binigay iyon sa akin at wala naman ako nagawa kundi tanggapin iyon. Tinulungan niya ako ilagay iyon sa ulo ko. Pinagmasdan ko siya na magulo ang buhok na nakahati sa gitna ng ulo niya.

I gulped. "How about you? Baka magkasakit ka kapag naambunan ka."

"Don't think about me, mademoiselle," he muttered. Lumapit siya sa akin ng bahagya. "I want you to cover yourself."

"We can share!"

Matagal niya ako tinititigan. Naramdaman ko ang pagpula ng pisnge ko. Mabilis ko iniwas ang tingin ko sa kaniya. Pero nang sulyapan ko siya ay pinipigilan niya hindi ngumiti.