Gözlerim ağrıyordu sebebi geç uyumamdı. Ama içimde ki o korku akşam yaşadığım olay. Odaya baktım duvarlara pencereye.. ellerim istemsizce dudaklarıma gitti öpülüyor hissi vardı akşam. Ve o kelimeler
"Dudakların bana ait.." diye tekrarladı genç kız derin bir nefes aldı ve devam etti" deliriyorum gerçekten deliriyorum.."
Ayağa kalkıp üstümü bir çırpıda çıkardım kendimi duşa attım sıcak su bedenimde dolaşıyordu. Korkuyordum... korkuyordum hala ve hala...
Üstümü giyinip saçlarımı taramaya başladım telefonuma gelen ani aramayla korksam da açtım
"Fefommm bu gün dersten kaçma planımız var, var mısın başkan"
"Aslında olur sizinle konuşmam gereken konu var." Dedim güçsüz sesimle
"Ov tamam o zaman kaçıyoruz ve sen bize dökülüyorsun okey?"
" okey Oğuz'm hadi görüşürüz" kapatıp aynaya baktım
Deli olduğuma bile inanbilirler çünkü bu yaşananlar gerçek olması çok muamma.
Normal bir hayatım vardı bir annem bir babam. Annem normal terlik kraliçesi babam da gazete kralı. Onlar gittikten sonra bu olanlar. Kızların kayıp mı ediyorlar ? Yoksa cidden bir ruh bana musallat mı oldu...
Evet şuan Oğuz'un kahkahalarını dinliyordum" Tin ha " deyip kahkaha attı "senin gibi deliye de Ruh aşık olur zaten lan fefo iyi misin la sen"
"yaa dalga geçme Oğuz Mira bir şey söyle"dedim isyan ederek
"ya Nefes bu olacak şey değil ki kabustur ve sen bunu gerçek sanıyorsundur"
Oğuz saçımı karıştırıcakken elektrik vurmuşcasına ellerin çekti "Hassiktir lan bu ne kızım elektrik saçıyorsun"
"iki gündür dokunamıyorsun da bana terslik var ya inanın bana ne olur"
İkisi de olumsuzca başların salladı. Çantamı alıp hızla kalktım ayağa, belki de gerçekten hayal ürünümdür.
Genç kız saçların eline geçirip arkaya attı. Kapıyı açıp eve girdi. Çantasını yere fırlatıp mutfağa ilerledi. Gözlerini sıkıca kapattı dudaklarını bir birine bastırdı. Kimsenin ona inanmaması... aslında o da kendine inanmıyordu.
Tüyleri diken diken olurken fısıltılar başlamıştı "Bana sarıl...Bana sarıl..." diyeydi korkuyla yerinde kaskatı kesildi Nefes.
"Kimsin sen !! Kimsin ne istiyorsun bırak beni artık korkuyorum"
"benden korkma korkma benden.." diye fısıltıyla yere çöktü etrafa bakmaya başladı.
"Korkutma beni ne olursun. Git lütfen"
Sıcacık bir nefes hissettim yüzümde. Ardından boynumda ve çıplak kolumda... "Bu imkansız Nefes" diye fısıldadı.
Gerçekten psikolojim altüst olmuşa benziyordu. Çok fazla hayalperest biriyim galiba.
"Hayır, hayalperest değilsin. Ben gerçekten buradayım Nefes. Hisset" dedi ve tekrar sıcacık bir nefes koluma temas etti.
"S-sen, b-benim ne düş-düşündüğümü d-duyuyor musun?" diye sordum. Tüm uzuvlarım tir tir titriyordu.
"Elbette Nefes. Ben hissettiklerini de düşüncelerini de anlayabiliyorum. Korkuyorsun, ama korkma. Sana zarar vermem. İstesem bile veremem."
"B-ben deliriyorum. B-böyle b-bir şey hiç olmadı. Uyduruyorum."
"Ben gerçekten varım Nefes. Ben buradayım, senin yanında. Beni hissetmek ister misin?"
Başımı sağa sola salladım. Bu imkansızdı. "Hayır, hayır istemiyorum. Tek istediğim beni rahat bırakman."
Sert bir nefes çarptı saçlarımın arasına. Küçük çaplı bir çığlık atıp yerimden kalkmaya çalıştım. Ama sanki iki güçlü kol beni sıkı sıkı tutmuş, gitmeme izin vermiyordu.
"Bırak beni ne olursun. Arkadaşlarım beni deli yerine koydu. Git lütfen. Gerçek misin, değil misin, bilmiyorum. Ama eğer gerçeksen lütfen git" dedim ağlamaya başlarken.
Kendimi çok aciz hissediyordum. Ben bu değildim. Bir an önce ailemin yanına gitmem gerekiyor.
"Hayır, ailenin yanına gitsen bile peşinde olacağım, Nefes. Bağ. Seninle iletişime geçmeye başladım. Bağlılık. Gidemem Nefes "
Ağladım. Fısıltı değildi bunlar. Sanki... Gerçekten bir insanla irtibata girmiş gibiydim. Bu delilikti. Ben kafayı sıyırmıştım.
"Eğer istersen o sana inanmayanlara kendimi gösterebilirim. Onları korkutabilirim. Yeter ki sen iste..."
"Hayır, hayır. Onlara zarar verme. Lütfen. Onlar benim için değerli." Ses kesilmiş, ortam koca bir sessizliğe bürünmüştü.
İrtibat kayıp mı olmuştu?
"Sarıl... Hisset... Sev... Kabul et Nefes. Her şeyinle benimsin"
-
"Yok aga! Ben bir daha bu kıza
do-kon-mam! Her defasında ya elektirik çarpıyor ya da elim yanıyor. Nesin kızım sen? Cadı falan mı?"
Koltuğa daha çok yayılıp sırıttım. "Seni öldürmeye niyetliyim Oğuz" dedim kahkaha atarak.
"Ona böyle gülme" diye fısıldadı. Gülüşüm yüzümde donarken kaskatı kesilmiştim.
Ben ondan kurtulamazdım.
-----------------------------
Nasıııııl?
Arkadaşlar neler oluyor kdmskdke
Hazal yok ama ben varım. Normalde yaklaşık 2 hafta falan bölüm atmayacaktık ama ben sıkılıp yazdım jzmdöd
Meftun'un bölüm gelmesi kadar az olacak anlayacağınız. -Dedikten sonra Meftun'u kaldırmamız kxmdlxkdçxmdldmdpxşdğz
ŞİMDİ OKUDUĞUN
TİN ~Ruh'lar Serisi-1~
ChickLit▪️Kısa Kurgu▪️ O gece, o fısıltıyı duyduğum an anlamıştım aslında bir daha hayatımın asla aynı olmayacağını. O benden, beni dileniyordu. Beni istiyor, beni kendine mecbur bırakıyordu. O bana tutsaktı, bana mecburdu, bana muhtaçtı. Ama ben... Ben...
