TİN ~Ruh'lar Serisi-1~

20.FİNAL

--------------------------------

Hiçbir kavuşma, böyle güzel, böyle temiz ve böylesine saf olmamıştı...

Hayatını sadece kendisi görebildiği biri için bitirecekti. Belki de bitirmek değil, yeniden doğmaktı. Bunu hiçkimse bilmeyecek, kestiremeyecekti.

Belki de bir hiç uğruna ölmüş olacaktı... Belki de o hiçbir zaman var olmamıştı.

Ama bu denli hissederken, kokusunu duyarken, onu öperken; bu mümkün müydü? Elbette hayır.

Deli doluydu belki bazen. Belki de sinir küpü. Bazen korkak bazen de ürkek ceylan... Bunların ne önemi vardı ki? Onlar artık birbirini tamamlıyordu.

Onlar, daha doğmadan yemin etmişti buna. Gökteki yıldıza, yerdeki taşa. Ve bu yemini isteseler de bozamazlar.

Hançeri çantasına usulca yerleştirdi. Belki saatler sonra o hançer yüzünden gözlerini kapatacaktı. Belkisi yok; olacaktı. Ama şimdi bundan korkmaması çok değişikti.

Ona baktı, tamamen görünen, önünde belirgin olan, sevgilisine. Ufak bir tebessüm ile karşılık verdi. "Gidelim mi?" diye fısıldadı. Sevdiği bir anda kaybolurken, cevabını çoktan almıştı.

"Gidelim..."

Evine son kez baktı ve evden çıktı. Birkaç saat sonra annesi de arkadaşları da hayata küsecekti. Oğuz ve Mira hazırlanmaya çalışmıştı. Evet, ama yine de ölüm hazırlanılacak bir şey değildi ki.

Telefonunu çıkardı ve en yakın arkadaşını aradı. Belki herkes Mira veya Oğuz der. Ama değil...

Ulaş, biricik dostu, kardeşi. Ona anlatacaktı her şeyi. Bu sefer de onu hazırlayacaktı.

"Nefes?" dedi karşıdaki Ulaş heyecanla. "Uzun zamandır aramadın. Nasılsın?!"

Serçe yutkundu genç kız. Ona nasıl söylenirdi ki bu?

"Ulaş, bunu belki sana yüz yüze söylemeliydim. Ama eğer söyleyemiyorsam, bil ki gücüm yoktur"

Ulaş, duydukları karşısında şaşkınca dinlemeye devam ederken, gerilmeye başlamıştı.

"Ne oluyor Nefes? Ela teyzeme bir şey mi oldu? Ya da kendine bir şey mi yapacaksın?!" dedi hiddetle. Kardeşini sırf bu yüzden kaybetmişti. Sevdiği adam yüzünden... Ve bu yüzden Nefes ile yakın arkadaş olmuştu.

"Ulaş, ben çok farklı şeyler yaşadım. Beni kesme, tek nefeste hepsini söylemek istiyorum." Ulaş onu onaylarken, sessizce yere çökmüş, Nefes'in anlatacaklarını duymayı bekliyordu.

"Birkaç ay önce... Evimde hiç anlamadığım bir şekilde sesler duymaya başladım. İlk başlarda kendimde hata buldum. Rüyalarıma bile girer oldular." saçını geriye itip derin bir nefes aldı.

"Ama sonra ses bana bir şeyler fısıldamaya başladı. 'Beni kurtar' kelimesini daha önce de duymuştum. Ama hiçbir zaman bunu duyarken içim yanmamıştı. Ben... Ben bir ruh tarafından aşka mahkûm edildim Ulaş. Onsuz yaşamak şimdi delilik. Biliyorum, sen de herkes gibi bana deli diyeceksin. Ama bunu umursamıyorum. Sadece sana son bir kez hoşça kal demek istedim..." derken bile ağlamamak için kendini zor tutuyordu.