Author's POV.
გოგონამ არავის არ მიაქცია ყურადღება და ზეინის სახლი სასწრაფოდ დატოვა.
არ იცოდა სად და ვისთან წასულიყო. თავს მარტოსულად გრძნობდა , არ ეგონა ყველაფერი ასე ცუდად თუ წარიმართებოდა. რათქმაუნდა იცოდა , რომ ზეინი ერთ დღეს ყველაფერს გაიგებდა , მაგრამ არ ეგონა თუ ზეინი მას შეიყვარებდა.
არ უნდოდა მისთვის გული ასე ეტკინა , მაგრამ თავის გრძნობებს ჰარის მიმართ ვერ თოკავდა. უბრალოდ არ შეეძლო.
სახლის გზას დაადგა და მიხვდა თუ ვისთან უნდოდა ახლა მას საუბარი.
კარები გააღო , დედამისს გვერდი სიტყვის უთქმელად ჩაუარა და მშობლების ოთახს მიაშურა.
კარგი გააღო და მაშინვე მოკრა მამამისს თავი , რომელიც წიგნს კითხულობდა.
"იქნებ სჯობს გავჩუმდე და არაფერი არ ვუთხრა?"
" რომ ვერ გამიგოს?"
" საბჭოსთან , რომ ჩამიშვას?".
ფიქრობდა გოგონა. არ იცოდა როგორ მოქცეულიყო , ყველაფრის შიშმა დააბრმავა.
- ელე? რა მოგივიდა?- სწრაფად კითხა მამამ , როდესაც მისი ქალიშვილის ცრემლებისგან დასველებულ სახეს შეხედა.
-მამა..- ამოილუღლუღა ელემ და მისკენ ჩასახუტებლად წავიდა.
როდესაც მშობლის ძლიერი და სითბოთი სავსე მკლავები მის ირგვლივ იგრძნო , შინაგანად დამშვიდდა.
მიხვდა , რომ მისთვის ყველაფრის თქმა შეილებოდა.
- ჩემო გოგოვ რა დაგემართა?- ჩურჩულით კითხა მან.
- ცუდად ვარ.. ამდენს ვეღარ გავუძლებ- გოგონას უკვე საუბარიც აღარ შეეძლო.
- მომიყევი რა დაგემართა.. გულზე მოგეშვება- ელეს შუბლზე აკოცა.
- შემიყვარდა..- დაიჩურჩულა.
- რა?- ხმის კანკალით აღმოთქვა კაცმა.
- უზომოდ შემიყვარდა.. არ მინოდა. ვიცოდი რომ ეს შეცდომა იყო მაგრამ, ვერ გავაკონტროლე. უბრალოდ ვერ შევძელი.- კიდევ უამრავი ცრემლი დაღვარა გოგონამ.
YOU ARE READING
Everything is so hard(დასრულებული)
Romanceამ სამყაროში შენ არანაირი უფლება არ გაქვს.. შენს მომავალს, შენთვის უცნობი ადამიანები წყვეტენ. არ შეგიძლია მათ შეეწინააღმდეგო , ეს შეუძლებელია..
