თავი 7

947 60 19
                                    

ჩემი სახე ხელებში მოიქცია , მისკენ მიმწია და მთელი ძალით მაკოცა.

ჩვენი ტუჩები რიტმულად  მოძრაობდნენ.
კოცნა გააღრმავა შემდეკ კი ტუჩზე მიკბინა.

ერთმანეთს ჰაერის უკმარისობის გამო მოვშორდით.
ორივე ღრმად ვსუნთქავდით და ერთმანეთს თვალებში ვუყურებდით.

- ხომ იცი ,რომ ეს შეცდომაა?- ვკითხე ჩუმად.

- ვიცი.

- ამის გამო დავისჯებით.- ვთქვი.

- ვიცი , მაგრამ არ მადარდებს- მიპასუხა და ხელები წელზე ძლიერად მომიჭირა.- და შენ?

- რა?- ვკითხე.

- გადარდებს?. გადარდებს სხვების აზრი?

- არა. არ მადარდებს  სხვების აზრი.- გავუღიმე და მეც მოვხვიე ჩემი წვრილი ხელები მის წელს.

- კარგია- გაიღიმა.- წამოდი- ბავშვებთან წამიყვანა.

- ჩვენ წავალთ-თქვა ჰარიმ

- თქვენ?- დაეჭვებით იკითხა მარიამ , როუზიმ კი ხელი გაჰკრა და თვალები დაუბრილაა. მათ ქცევაზე ჩუმათ ჩავიღიმე.

- ჰო- გააგრძელა ჰარიმ

- კარგი. -თქვა როუზიმ- ჩემს დაქალს მოუფრთხილდი- გაიცინა.

მე და ჰარიმ კლუბი დავტოვეთ. მის მანქანაში ჩავჯექი.

- კარგად ხარ?-გამომხედა და გამიღიმა

- კი. მშვენივარად ვარ- გავიცინე.

ჰარიმ მანქანა ჩემს სახლთან გააჩერა.

- ხვალამდე- მითხრა შემდეგ კი ტუჩებზე ნაზად მაკოცა.

- კარგად - გავუღიმე და მანქანა დავტოვე.

ჩანთიდად გასაღები ამოვიღე და კარებს მოვარგე.
როდესაც შიგნით შევედი ,  მაშინ გავიგე მანქანის ძრავის ხმა. ანუ იქამდე იცდიდა სანამ სახლში არ შევიდოდი?
საყვარელია.

ჩემს ფიქრებზე გამეღიმა.
ოთახში ავედი და დასაძინებლად მოვემზადე
დამღლელი საღამო იყო , ამიტომ დასვენება ნამდვილად მჭირდებოდა.

Everything is so hard(დასრულებული)Donde viven las historias. Descúbrelo ahora