~CASPER~

~2. Bölüm~

1 Hafta Sonra...

Teneffüs gelmiş aşağıda banka oturmuştum. Bankta bank olsa. Beton üstü tahta.

Tahtaları da dökülmüş. Karşımda ise geçen  hafta çarpıştığım çocuk voleybol oynuyordu.

Onu izlemeye daldım ve zilin çaldığını duymamıştım.

Etrafıma baktığımda kimsenin olmadığını farkettim. Hemen yerimden kalkıp koşarak sınıfa çıktım.

Allah'tan hoca daha derse girmemişti. Dersin ne olduğunu sorduğumda fizik cevabını aldım. Oflayarak sırama geçtim.

Sıraya kafamı koyduğumda gözlerim istemsizce yavaş yavaş kapandı ve karanlığa hapsoldum.

"Hey sen! Kalk şu soruyu çöz"

Uzaklardan bir ses duyuyordum. Ama algılayamıyordum.

Sonra kafamda bir ağrı hissettim.

"Hangi terbiyesiz kafama bir şey attı?"

Diye bağırarak hızla kafamı kaldırdım ve hocayla göz göze geldim.

Hoca kaşlarını çatmış bana bakıyordu.

Sınıftakiler ise kendi aralarında gülüşüyorlardı.

"Senin numaran ne çocuğum!"

Diye bağırarak sordu. Bende ayağa kalkarak

"0542...... ile başlıyordu hocam ama gerisini unuttum."

Dedim. Sonra birden kahkaha tufanı koptu sınıfta. Bende çevreme aval aval bakıyordum. Hoca birden çok sinirlendi ve

"Ne cürretle benimle dalga geçersin sen!"

Deyince hocaya döndüm ve

"Hocam siz numaramı istemiştiniz."

Dedim. Sonra hoca

"Cezalısın! Okulun bahçesini ve bütün tuvaletleri de temizleyeceksin. Erkek tuvaletleri de dahil olmak üzere!" Dedi.

Konuşurken  özellikle erkekler tuvaletini üstüne bastıra bastıra  söylemişti tabi ki bunu ben anladım sınıftakiler farketmemişti.

Şaşkın biçimde gözlerimi irice açarak kendi kendime yok artık diye söylendim. Hoca:

"Birşey mi dedin çocuğum?"

Diye sordu ben de

"Yok hocam" diye cevapladım.

Sanırım bu benim için en berbat ceza olmalıydı. Onu da geçtim hem de bu kadar kişinin için de ve bana gülerek bakanların karşısında.

Düşündükçe batıyordum bu yüzden oflayarak başımı sıraya tekrar koydum.

Zilin çalmasıyla ayağa kalktım ve hocanın bana attığı sinsi bakışlarıyla karşılaştım. Ne yapmıştım ki sanki sadece numaramı veriyordum.

İçimden " bu hoca kesinlikle akıl hastanesinden kaçıp buraya gelmiş olmalı" dedim.

Hızlıca temizlik odasından temizlik yapacağım için gerekli malzemeleri aldım.

İşe önce erkekler tuvaletinden başlamaya karar verdim. Sonuçta daha az rezil olurdum diye düşündüm ama sanki şanssızlık benim göbek adımmış gibi peşimi hiç bırakmazdı.

İğrene iğrene temizlemeye başladım. Tam tuvaletin kapısını temizleyecektim ki bir de ne göreyim  okulun ilk günü çarpıştığım çocuk.

Hafif bir mırıltıyla

"Ahh! Aman tanrım bu kadarı da olmaz artık ya!"

Dedim. Ellerim de bez şaşkın şaşkın birbirimize bakarken o sessizliği bozdu ve

"Tamam sakin ol bayan temizlikçi teslim oluyorum"

Demesiyle yanaklarımın utançtan kıpkırmızı olduğunu hissedebiliyordum. Resmen gülerek söylemişti bunu bana. Rezilliğimi kapatmak istediğim için ona hafifçe gülümsedim.

Sonra işini hallettikten sonra gitti bende kendi işime devam ettim.

Sanırım ben dünyaya her an rezil olmak için gelmişim. Ellerimi iyice yıkayıp saçlarımı da yukarıdan toplayıverdim.

Şimdi sıra bahçeyi temizlemeye gelmişti. Elimde bir poşet gözüme ilişen pislikleri topluyordum.

Ne yazık ki lanet hocanın gözlerinin üzerimde olduğunu farkedince hepsini almak mecburiyetinde kaldım.

Bu tam bir facia olmalıydı herkes bana bakıyor ve birbirlerinin kulaklarına bir şeyler fısıldadıktan sonra gülüyorlardı.

Saha kısmını da temizlemem gerektiği için oraya yürümeye başladım.

Aman Allah'ım ya bu kadar tesadüf biraz fazla olmalıydı benim için. Yine bana bakıyor hem aynı çocuk hem de sırıtarak.

Sanırım herkesten çok bu çocuğa rezil oluyormuşum gibi hissettim.

Bugünün bir an önce bitmesini ve eve gitmeyi istiyordum.

Daha fazla rezil olmanın bi anlamı yoktu ne de olsa hemen işime devam ettim.

Hocaya gidip dediklerini yaptığımı söyledim. Bana

"Tamam"

Dedi göğsünü gere gere gururlanmışcasına. Sinirlerim çok bozulmuştu ve her yerim sızlıyordu.

Servis gelmişti bindim ve eve geldim.  Hafif bir duş aldıktan sonra kendimi yatağa bıraktım.

Zorla açılan gözlerimi tavana dikerek düşündüm. Hayatta bazı insanlar çok şanslı ben neden değilim diye.

Çocugun gözleri gözümün önüne geldi. Kendime bi an şaşırsam da pek umurumda olmadı.

Gözlerim yavaş yavaş kapandı ve en son kendimi uykunun kollarına teslim ettim.

EVET ARKADAŞLAR  2. BÖLÜM İLE TEKRAR KARŞINIZDAYIZ. UMARIM YENİ BÖLÜMÜMÜZÜ  BEĞENİRSİNİZ. DÜŞÜNCELERİNİZİ DE YORUMDA BELİRTEBİLİRSİNİZ. HEPİMİZ HEPİNİZİ ÇOK SEVİYORUZ VE OYLARINIZI BEKLİYORUZ. 3. BÖLÜMDE TEKRAR GÖRÜŞMEK ÜZERE.....🎀🎀🎀🎀