Karanlık, gün üzerine çökmüş; dünya aydınlanmak için bir dahaki dolunayı bekliyordu. İşte tam böyle zamanlarda, istisnasız ve bencil bir şekilde Künker boy kurultayı toplanırdı. Daha da acımasız olarak, son zamanlarda toplanma zamanlarını giderek daha geç bir vakte çekmeye başlamışlardı. Kimsenin gözü uyku görmüyor, üstüne üstlük gün doğumunda da Kağan'ın aile üyeleri toplanıp kurultayda alınan kararları yargılıyordu.
Fakat, hele hele şu günlerde, gözlerini ne kadar açık tutarsan o kadar iyiyi. Sonuçta, yaklaşık bir hafta önce duyulan haberler tüm Boy'u sarsmıştı. Bunca zaman kendilerini, büyük avantajda oldukları bir oyunu oynuyor sanarlarken... Kim bilebilirdi?
Künker Boyu'nun varisi, Gökçek oğlu Kubat, tüm bunların arasında kendini toparlayıp kurultaya yetişmeye çalışıyordu. Kent meydanının biraz doğusunda bulunan yurdundan çıkmış ve kurultayın toplanacağı yurda doğru yürüyordu.
Olağan bir vakitte, Künker'in başkenti, Alişan, akşamları oldukça hayat dolu bir şehirdi; şimdiyse sokakta kalanların hepsi ya sarhoş ya da nöbetçiydi. Geçmişte, sokaklar lambalarla süslenir; kadınlar, çocuklar, yaşlılar hepberaber sanki güneş hiç batmamışcasına eğlenirler, işlerine devam ederlerdi. Çocukluğunda alışmış olduğu bu görüntüden bayağı bir zamandır ayrı kalmasından olsa gerek, ne zaman Alişan'a gelse, geceleyin bir kahvehanede çay içmeden ayrılmazdı.
Bir haftada tüm Künker'in bu kadar değiştiğini bilmek, daha ergin yaşına bile gelmemiş Kubat'ı nefret ve korku ile dolduruyordu. Her ses, her tıkırtı irkiltiyordu onu; sarılık hastasıymış gibi tir tir titriyordu. Dışarıdan bakan biri, bu çocuğun yüce Gökçek Kağan'ın oğlu olduğuna hayatta inanmazdı. Şehrin bu hali psikolojik işkence gibi geliyordu, neden gelmesin? Kubat boyun yüz karasıydı artık.
Belki de bu düşünceler yüzünden heryerde arkasından konuşulduğunu duyuyordu,
一Duydun mu? Urug öç almaya gelmiş! Bin yıl düşünsem aklıma gelmezdi.
一Duymaz olur muyum! Duymaz olur muyum hiç! Nasıl da kandırmışlar bizi! Şu çocuk... Adı neydi? Hani şu güneyliyim diye kağanın oğluyla dost olan?
一Hahaha! En iyi o oynamış daha?! Velet tüm kurultayı batırdı, bizi de batırmamış olsa takdir edilirdi ha! Hahaha!
一He ya! Şu Kağan'ın oğlu olacak çocuk da kendini güzel sömürtmüş, onun yüzünden değil mi her şey zaten? Sayılı saatimiz kaldı hemşerim, hepsi şu veletler sayesinde, hahaha! Kağan ben olsam bir dakika bile yaşatmam!
Şimdi şehirde kim kaldıysa böyle konuşuyordu. Veya ona öyle geliyordu, tabii.
Arkasına bakmaya korktuğu halde şu pislik herifleri öldüresiye dövmek istiyordu. Ağıza alınmayacak şeyleri, sonlarının geldiğini anladıklarında özgürce söyliyebiliyordu insanlar, ne hakları vardı da..?! Zaten yaşatmayacaktı babası onu. Kellesini uçurtacaklardı bugün, tam bu akşam! Bu akşamın konusu buydu tabii! Ölümüne giden bir insanı saygıyla anmaları gerekirdi!
Ne olacaksa; bu gece, o çadırda olacaktı. O çadırda verilecek kararlar... Düşüncelerini serbest bıraktığı zamanlarda, Kubat'ın içinde hala biraz umut olduğu anlaşılıyordu ki bu aklına alabileceği en kötü düşünceydi. Belki de babası onu korurdu? Belki de onu affetmişti bile?! Belki de... Kubat en çok da bu düşüncelerden iğreniyordu. Nasıl o kalleşlerin Kubat'ın arkasından konuşmaya hakları yoksa, onun da böyle düşünmeye hakkı yoktu. Künker Boyu'na getirdiği bedbahttan sonra hiçbir şey yapmaya hakkı yoktu. Onu, kurultayı ve Tanrı'yı tatmin edebilecek tek şey Kubat'ın ölümüydü artık.
Yavaş yavaş kurultayın toplanacağı yurda yaklaşırken, düşünceleriyle beynini işgal eden düşmanmışçasına savaşıyordu.
Adımları ağır, yüzü dehşet içinde yürürken etrafta kimsenin kalmadığını fark edememişti. Artık herkes yurda girmiş sayılırdı, ancak o bir müddet sonra, içindeki mücadeleyi en sonunda kazanmaya başardığında, ne kadar geç kaldığını anlayabilmişti. Hem adı çıkmış hem de geç kalabilecek kadar yüzsüz olduğunu düşüneceklerdi! Daha yeni rahatlamış beyni patlama noktasına gelmişti, yolun geri kalanını arkasına bakmadan koşarak gitti.
ŞİMDİ OKUDUĞUN
Pâyidar Olmak O Kadar Zor Değilmiş
Ficção Histórica"Kendini çevreleyen döngülerden kurtulmak için, savaş değil barıştır önemli olan..!" 7 yıl süren bir savaştan sonra birbirine düşman iki boy varisi, barış yolunda kendilerini büyük bir kargaşanın içinde bulurlar. Geçmişten esinlenilmiş bir kurgudur.
