İnsanın yolculuğunda anlatılacak ne kadar anı , ne kadar söz vardır ? Düşündüğümüzde bazen bir hayat kelimelere sığmaz ve onları yerlerine koyamadığımız anlarda kendimizi bulurken ; bazı anlarda da kendimizi yazılmış ve yerlerine konmuş kitapların a...
Ne anlatmamı istiyorsun gerçekten , başladığım noktaya mı ; yoksa son bulacağım , o hep vardığım noktayı mı ?
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
[Gerçekliğin ve yaşamın karmaşıklığında bir olduğu... Gerçekliğin yaşamla karşı karşıya kaldığı savaştan bir damla kan uğruna kaldığı bu zamanla ; Gerçekliğin yaşam olduğu andan itabaren koyulan adında. Adına anlam dizeleri sığdırdıkları , içine koydukları adının anlamına doğru giden yolun çeşitliliğinde çok fazla dile getirildi düşüncenin BAŞLANGIÇ rolü.
Bazende kardeşi olarak gördükleri , yaşama
ölümle kaynaştır anların göz bebeğinde olan SON rolü. Bir çok dillerde destan oldu . Ölümü sonu bulamadı , başlangıcı kuramadı. Burada başladı varlık için. Nokta dediğimiz ne başlangıcın rolüyle kurulan nede Son rolüyle bitirilen gerçekliğin suflesi olamadı. Kendi etkinliğin kendi yazıtı oldu. Ne 10 emrin nede sayfalarca yazılan kitapların. Tanır'ın kendisin bahşettiği , yaşamın kendisi ola bilecek saf nokta]
Bilinç I (1)
Düşününce nokta kelimesi insanı garip spesifik anlamlarının kılavuzlarında kullandığımızı ve tabirlerimiz in cümlelerdeki yarattığı anlamı söyleye biliriz : Sen , ben , o , siz veya onlar....
Söylemek isteyen söyler desem de sen ne söylemeyi düşünüyorsun ?
Düşünmek ve düşünce...
Düşünülen ve söylenilen kelimenin anlamı betimlemelerde gizli olsada hep yazarda ve yazarın kendine gömülü "Adı Saklı" dünyasında gizli.
Bir yere varma , sonlandırma , başlangıç ve felsefenin en derinde zihnin tutuna bilenecek sağlam hayati konu , başlangıç gibi konuyu da ele alır nokta. Elle aldığın zaman tüm kavramlarla yaşayan bir gerçekliği olsada ezici ve ezeli olarak ala bileceğin bir nefret yönünde mevcut.
Neye mevcut kalmadık , neye zorunlu kalmadık veya neye sürekli soru sorup insan olmadık ?
Sanırım sürekli durduğum bir tanım var herhalde. Ahh ahh ahh..
Tamam , tamam şimdi anlaşıldı. Ama , bana : akan zamanın kumları neresinde nereye sürüklediğini , nerede olduğumu , kim oldum diye sorarsan sana söylemek istediğim tek şey şu.
Kılıcım kanlı , Kutsal toprakların şarlatanların masumların kanıyla bezendim. Ruhum bölünmüş ve zamanın aynası bende kırılma olarak tüm gerçekliğimi farklı gösterecek allak bullak bir görüntüye sahip olurken ; hayatımı darmadağın eden şeytanımla aramda ölüme sadece bir kılıç darbesi kalmışken...
Yada Sadece bu bir Komedyadır...
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
[Tüm katlarda sürdü savaşın çığlıkları , duymamış adem oğulları bile iliklerine kadar işledi tanrının yarattığı andan , var olmadığı o bilincin varlığına denk. Yenilmişti , adlandırdıkları yenilgiydi. Çıkılan merdivenlerden en derin çukura atılmıştı yenilenlerin adları. Düşmüş melek "Lucifer" adını almıştı. Çığlıklar , onlar insan tarafından duyuldu. Kimi savaşın göbeğine koştu , kimi aklını yoluna koydu , kimiside benim durduğum toprakta onları izleyen oldu. Devamı gelen miras. gelen çağlara çığmışcasına ilerleyen ve nehre geldiğinde akmaya devam eden bir savaş : kimine zaman , kimine yol , ki minede sorgu olarak indi. Ama her-zamanda yaşam olarak adını yazdırmaya devam etti]
