♥♥♥♥♥♥♥♥♥♥♥♥♥♥ chapter 2.
Sa wakas nabigay niya din sa akin yung utang niya. Atleast hindi niya ako tinakasan. Ang sarap din niya kausap at napaka komportable niya. Gusto ko ng magbukas para makita siya. Love at first sight? Hindi siguro. Gusto ko pang siya makita at makausap ulit. After class,nagulay ako ng may biglang humila sa akin. At sa hindi ko inaasahan nakaramdam ako ng saya.
"Hi Chandria"
"Hello Prince"
"Tss. Ang sagwa. Haha." "Bakit mo nga pala ko hinila?
"Ah,gusto mong sumabay pag uwi?" Mamaya pagkatapos ng klase.
"Ah.hmmm." nakakahiya namang tumangi dahil ito ang unang pagkakataon na niyaya ako ng isang lalaki para sumabay sa pag uwi. Wala na rin akong choise kasi mukhang kukulitin ako nito kapag hindi ako pumayag.
"Ahh. Sige na nga Prince. Sasabay nalang ako sa pag uwi."
Lumipas ang maghapon na parang wala akong naintindihan sa itinuturo. Para bang gusto ko ng umuwi at hindi na ako mapakali sa inuupuan ko.
"Okay class. See you tommorow."sabi ng titser ko.
Dali dali akong lumabas para kunyari hindi ko naalala na may kasabay ako. Kahit na pumayag ako na sumabay kay Prince nahihiya pa rin ako.
Siguro hindi pa niya nakukuha ang buong tiwala ko pero siguro konting panahon pa magiging panatag ang loob ko sa kanya."
"Oi. Chandria bat ang bilis mo namang umalis? Diba magkasabay tayo? Nakalimutan mo.?
Ahh.hehe oo nga pala, nakalimutan ko pasensya na.
"Tara uwi na tayo"yaya sa akin ni Prince. Sana nga nakalimutan ko na lang kahit na madals na kaming nagkakausap kanina sa room,hindi pa rin maalis sa akin yung ilang.
"Mag cocomute ba tayo?" Tanong ko kay Prince. Kasi malay ko ba kung may sarili siyang sasakyan o hilig niyang magcommute.
"Hindi. May dala akong kotse"
"Talaga may dala kang kotse? asan?
"Andun sa parking lot. Tara.
"Akala ko ba dala mo? Hindi mo naman bitbit pero ang sabi mo dala mo."
"Alam mp pilosopo ka rin eh no."
"Linawin mo kasi para mas maintindihan ko."
Pagpunta namin sa parking lot pinakita niya sa akin agad yung kotse niya.
Maganda at mulhang mamahalin. Nagtataka lang ako,bakit pa siya nanghiram ng pera sa akin eh mukhang ang yaman niya.
"May problema ba"? Tanong niya sa akin.
"Wala naman mai bigla lang ako naalala."
"Ahh. Tara na?"
"Sige".
♣♧♧♧♣♧♧♧♣
Tahimik lang kame sa sasakyan. Siguro kung hindi bukas ang radyo nabingi na ako sa sobrang katahimikan. Hindi ko maipaliwanag yung akwardness na pumapaibabaw sa aming dalawa. Siguro sa una lang ito. Chos,kung makapag isip naman ako parang mauulit pa yung paghahatid niya sa akin. Alam ko kaya niya lang ako inihatid dahil pinautang ko siya nung nangangailangan siya. Sa pag iisip kung yon hindi ko maipaliwanag yung mga ekspreyson na napupunta sa akin. Siguro pagkatapos nito,at naka bawi na siya sa utang na loob niya sa akin siguro hindi niya na ako papansinin. Siguro kung ilalarawan ko siya sa pagkatao niya sa school masasabi kong malapit na siya sa salitang famous. Gwapo siya kaya kahit anung mangyari hindi siya magiisa,marami siyang magiging kaibigan. Nung pumasok yan sa isip ko nalungkot ako. Hindi ko alam kung bakit? Siguro dahil siya lang ang kaibigan ko. Hindi ako palakaibigang tao. Kaya siguro ganun ang naramdaman ko.
Sa pagiisip kung iyon hindi ko namalayan na nakatukog na pala ako.
