#ก่อนอ่านควรย้อยกลับไปอ่านเนื้อเรื่องตอนที่เเล้วก่อนไม่เช่นนั้นคุณจะอ่านไม่รู้เรื่องเนื้องจากไรท์เองที่ดองไว้นานเกิ๊นนนนนนน😆😆
____________________________________
หลังจากที่กลับมาจากโรงพยายาบาลร่างบางมีอาการซึมเศร้าแตกต่างจากทุกๆวัน ในใจมันว้าวุ่นไม่เป็นของตัวเองในหัวสมองตอนนี้ยังคงฉายภาพเหตุการณ์เหล่านั้นเหมือนจะตอกย้ำให้ว่านั้นคือเรื่องจริงไม่ใช่ฝัน ภายในใจพยายามรบเร้ากับตัวเองตลอดว่าคงไม่มีอะไรแค่เขาสองคนเป็นเพื่อนกันคงไม่มีอะไรหรอก แต่เธอคงลืมไปว่าเพื่อนจูบกันได้ด้วยหรอ? นั้นคือสิ่งที่ทำให้เธอคิดหนักมันจุกอยู่ที่อกด้านซ้ายยิ่งภาพมันฉายชัดขึ้นมากเท่าไรเธอก็ยิ่งเจ็บ
....พี่เขาจะรักเราจริงๆหรอ หรือที่พูดว่ารักกันเป็นเพียงแค่คำโกหก
"จีมินกลับมาเร็วจังล่ะ แล้วนี้ไม่ได้มาพร้อมกับจองกุกหรอกหรอ"
ร่างสูงใหญ่ของคุณท่านประจำบ้านเดินลงมาจากห้องทำงานกลับเห็นลูกชายตัวเล็กกำลังนั่งเหม่อลอยอยู่ที่โซฟาห้องรับเเขกด้วยความเป็นพ่อจึงอดที่จะเข้าไปคุยด้วยไม่ได้จึงเอ่ยถามลูกชายออกไปแบบนั้น
"เขาคง...ยังไม่อยากกลับมั้งครับคงอยู่ดูเเลพี่แทอยู่จีมเหนื่อยก็เลยกลับมาก่อน"
"เป็นอะไรมากหรือป่าวไปหาหมอมั้ย?"
ว่าพลางเเสดงสีหน้าด้วยความเป็นห่วง
"ไม่เป็นไรหรอกครับจีมแค่นอนพักอีกสักหน่อยเดี๋ยวก็หาย"
พูดกลบเกลื่อนความจริงที่ตัวเองปิดบังเอาไว้แต่มีหรือที่คนเป็นพ่อจะไม่รู้นี้ก็อยู่ด้วยกับมาร่วมเดือนหนึ่งเเล้วถึงจะไม่ได้เลี้ยงดูมาตั้งเเต่เด็กแต่จุนมย็อนนั้นรู้นิสัยเเละการโกหกที่ไม่เเนบเนียนของจีมินนั้นทำให้เขารู้ว่าลูกกำลังโกหก
"ไม่ได้ทะเลาะกันมาใช่มั้ย?"
"....."
เกิดความเงียบเมื่อคำถามนั้นถูกเอ่ยมา จีมินไม่ตอบเพียงแต่ยิ้มให้เเละพยายามกลั้นความรู้สึกที่เอ่อล้นจนมันจะปริแตกออกมานั้นต้องกล้ำกลืนมันเข้าไปไม่อยากให้พ่อรู้ไม่อยากให้พ่อมองจองกุกไม่ดี
YOU ARE READING
[END]-[KOOKMIN ]-(Incomplete) #จีมินลูกชู้
Fanfiction'ฉันจะทำทุกทางให้เธอกับแม่ออกไปจากบ้านฉันให้ได้! และถ้าคิดว่าอยู่ได้ก็อยู่ไปแต่อย่ามาเสียใจทีหลังก็แล้วกัน เพราะฉันไม่ปล่อยเธอกับแม่เธอไว้เเน่' JUNGKOOK 'ต่อให้นายจะไล่ฉันกับแม่ออกไปยังไงฉันก็ไม่ไป! และฉัน...