[END]-[KOOKMIN ]-(Incomplete) #จีมินลูกชู้

Incomplete 8

เช้าวันใหม่

8.30น.

เช้าของวันสุดสัปดาห์ร่างบางในชุดนักศึกษาเดินลงมาข้างล่างพร้อมกับสะพายกระเป๋าที่ตัวเองถือมาอย่างพะรุงพะรัง เช้านี้เป็นอีกวันที่เธอนั้นนอนตื่นสายกว่าทุกวันเพราะเหตุการณ์เมื่อคืน

'ฝันดียัยดื้อ'

คำๆนี้ยังคงตราตึงในความจำเขาไม่หายใช่ว่าจีมินไม่ได้ยินเเต่เธอได้ยินเต็มสองรูหูของเธอ เพราะเหตุนี้มันเลยทำให้เธอนอนไม่หลับกว่าจะมาหลับก็ช่วงใกล้จะเช้าสางของวัน

...คิดแล้วมันก็น่าโมโหทำไมต้องรู้สึกแปลกๆกับคำพูดแบบนั้นด้วยก็ไม่รู้ ชิ!

ตุบ!

"อ๊ะ!"

"เป็นไรแค่นี้ทำเป็นตกใจ ขวัญอ่อนไง๊''

ร่างหนาที่เดินตัวปลิวลงมาจากชั้นบนของบ้านเห็นร่างบางกำลังเดินอยู่จึงรีบเดินเข้าไปกะจะเเกล้งสักหน่อยแต่เจ้าพระคุณก็ขวัญอ่อนเสียจริง.....คนอะไรขวัญอ่อนฉิบหาย

"ใครบอกให้นายทำเเบบนี้เล่า มาเดินชนฉันทำไม"

จีมินตอบกลับอย่างไม่สบอารมณ์พร้อมกับปากอวบๆที่ยู่ใส่เขามันเหมือนแมวไม่มีผิด

.....ทำไมมองเเล้วมันน่าจับบีบให้หายหมันเขี้ยวจังว่ะ

"ความสุข...ไปขึ้นรถได้เเล้วจะสายอยู่เเระมัวยืนบื้ออยู่ได้"

จองกุกไม่ว่าเปล่าคว้าหมับเข้าที่มือน้อยๆของจีมินก่อนจะออกแรงฉุดให้เดินตามเขาไปยันโรงจอดรถ

พอถึงโรงจอดรถจองกุกก็รีบสตาท์รถอย่างไว ร่างหนาขึ้นไปนั่งคร่อมรถคันหรูเอาไว้ก่อนที่บนศรีษะของเขาจะถูกสวมด้วยหมวกกันน็อคที่คาดปิดไปถึงเกือบครึ่งหน้า ก่อนที่เขาจะโยนหมวกกันน็อคให้กับอีกคนที่ยืนมองเขาอยู่ข้างๆ

"อ่ะใส่ส่ะ"

จีมินเหลือบมองหมวกกันน็อคที่อีกคนโยนมาให้มันไม่เหมือนกับของเขาเลย แต่มันเป็นหมวกกันน็อคธรรมดามีแค่กระจกใสๆบังเอาไว้ไม่เห็นเท่ห์เหมือนของเขาเลย