@โรงพยาบาล
สองร่างของจองกุกและจีมินรีบวิ่งตรงปรี่เดินเข้ามายังโรงพยาบาลที่เพื่อนของเขาเข้าทำการรักษา หน้าห้องฉุกเฉินตอนนี้มีร่างโปร่งของโฮซอกและซอกจินที่นั่งหน้าเคลียดกุมขมับตัวเองไว้ บรรยากาศเต็มไปด้วยความกังวัลเป็นห่วงกลัวว่าคนที่อยู่ข้างในจะไม่ฟื้นกลับมาหาพวกเขาอีก
จองกุกและจีมินเดินมาหยุดอยู่ตรงหน้าห้องฉุกเฉินก่อนจะเป็นจองกุกที่เอ่ยถามเพื่อนว่าตอนนี้เพื่อนของเขาอีกคนเป็นยังไงบ้าง
"โฮซอกแทเป็นไงบ้างหมอออกมาเเล้วหรือยัง"
ร่างโปร่งที่ยืนหลังพิงกับกำแพงได้แต่ยืนส่ายหัวเป็นคำตอบกับใบหน้าอิดโรยนั้น จองกุกเห็นแบบนั้นเขาก็ยิ่งเป็นห่วงเพื่อนที่เขาสนิทมาตั้งเเต่งมัธยม จีมินเห็นสีหน้าของคนเป็นพี่ไม่สู้ดีมือน้อยๆเลยเอื้อมไปแตะไหล่กว้างเบาๆพลางให้กำลังใจว่าเพื่อนของเขาจะไม่เป็นอะไร
''มึงมาทำไม"
เป็นซอกจินที่พูดขึ้นท่ามกลางความเงียบกับน้ำเสียงที่เเสดงถึงความไม่พอใจ จองกุกได้ยินเพื่อนถามแบบนั้นจึงหันหน้าไปมองคนไหล่กว้างที่ตอนนี้ลุกขึ้นยืนเต็มความสูง
"มึงหมายความว่าไงทำไมกูจะมาไม่ได้ แทเป็นเพื่อนกู"
"แต่มึงก็รู้ว่าแทไม่ได้คิดกับมึงแค่เพื่อน!ที่แทต้องเป็นแบบนี้ก็เพราะมึง!"
น้ำเสียงที่ตะเบ่งออกมาด้วยความโกรธที่ปะทุขึ้นมาจนล้นอก ซอกจินรู้ว่าเพื่อนตรงหน้าเขานั้นรับรู้ความรู้สึกของอีกคนดีแต่มันแค่แกล้งไม่สนใจไม่รับรู้ ต่างจากร่างบางที่ยืนอึ้งกับประโยคคำพูดนั้น
"มึงรู้ว่าแทคิดกับมึงยังไง แต่มึงก็เอาแต่ผลักไสไล่ส่งแทแถมยังทำร้ายจิตใจของแทไม่รู้ต่อกี่ครั้ง แทป่วยมึงก็ไม่เคยรับรู้เพราะว่าแทไม่อยากบอกให้มึงรู้เพราะเขากลัวมึงจะรังเกียจ และเพราะมึงแทคิดเรื่องมึงหนักจนล้มป่วย"
ESTÁS LEYENDO
[END]-[KOOKMIN ]-(Incomplete) #จีมินลูกชู้
Fanfic'ฉันจะทำทุกทางให้เธอกับแม่ออกไปจากบ้านฉันให้ได้! และถ้าคิดว่าอยู่ได้ก็อยู่ไปแต่อย่ามาเสียใจทีหลังก็แล้วกัน เพราะฉันไม่ปล่อยเธอกับแม่เธอไว้เเน่' JUNGKOOK 'ต่อให้นายจะไล่ฉันกับแม่ออกไปยังไงฉันก็ไม่ไป! และฉัน...