Bal tadında betimlemeler

Boş Oda

      Dolu gözleri ile boş odaya bakıp derin bir nefes verdi. Eskiden bu oda dolu, gözleri ise boş olurdu. Biraz daha boş odaya baktıktan sonra ahşap kapıyı yavaşça açıp çıktı. Sırada başka bir oda vardı, içeriye kafasını yavaşça sokunca maviyi gördü. Her şey o kadar güzel görünüyordu ki, oraya daldı. Her şeyi unutup maviye tebessüm etti. Çok geçmeden kendisini çağıran bir ses duydu. İstemeye istemeye sesin olduğu odayı bulmaya çalıştı. Bir kapı daha açtı, çok hoş ve karşılayıcı bir yeşil tonu etrafı parlatıyordu. Odayı incelerken tekrardan o sesi duydu. Ses gerektiğinden fazla emir veren bir tondaydı. Tekrardan bir kapı açtı, ve tekrardan. Aklında açtığı güzel odaların renkleri varken ilk başta girdiği odaya girdi. Her şey önceki gibi boştu. Sadece oda daha karanlıktı. Odanın içine girip etrafa bakmaya başladığında bir pencere fark etti. Buradan kaçabilirdi fakat yüksekti ve korkuyordu. Bu korkudan, kaygıdan kaçması için ona verilmiş bir çıkış yolu vardı fakat kaçamazdı, yüksek ve tehlikeliydi. Odadan yavaşça çıkıp mavili odaya girdi. O odada bir pencere yoktu. Bir zaman sonra mavi ona hayallerini hatırlatmaya başladı. O hayallerle yaşayabilirdi fakat oda sadece boştu. Boş hayalleri istemiyordu. Ve en dikkat çekici şey oda da bir pencere olmamasıydı. O boş hayallerle yaşayabilirdi veya boş sözlerle. Kaçamazdı. Hızla odadan çıkıp diğer odalarada baktı. Hepsi aynıydı. Her şey farklı ama aynı hissettiriyordu, boş oda dışında...