Bal tadında betimlemeler

Kilise Çanları

   Siyah saçları at kuyruğu şeklinde toplanmış kız şarkıya başlamadan önce derin bir nefes aldı. Kalbi aşırı hızlı atıyordu ve nasıl sakinleşeceği hakkında hiçbir fikri yoktu. Tam tekrardan derin bir nefes alıp verecekken koronun başındaki adam şarkıyı söylemeye başladı. Şarkıyı kaçırmasının verdiği rahatsız edici heyecanla hemen kafasını arkaya çevirip birilerine baktı. Herkes öne bakmış, ciddi bir şekil de şarkı söylüyordu. Tam kafasını öne çevirmeye hazırlanırken öğretmeninin sert sesi kulaklarını doldurdu. Hemen kafasını sesin geldiği yana çevirip bir çift sert, yeşil gözlerle karşılaştı. Öyle nefret dolu ve öfkeliydiler ki kendisine vuracağını zannetti. Üstelik herkes onlara bakıyordu.
"Şu provayı bozmayı keser misin artık!" diye bağırdı kalın sesiyle. Sesi kilisede yankılandı ve ürkütücü bir hava yarattı. Kız şimdiden fısılsaşmaları duymaya başlamıştı bile.
"Tam bir hayal kırıklığısın, sıradan çık!"
Siyah saçlı kız korkuyla başını salladı ve hemen köşeye geçti. Hala kalbi küt küt atıyordu. Bir sandalyeye hafif ağırlığını verip dirseğini sandalyenin koluna koydu.
   Koro arka arkaya birkaç tane şarkı söyledikten sonra sert bakışlı adam sonunda herkesi serbest bıraktı. Bu arada siyah saçlı kız sakinleşmiş bir şekil de oturuyordu. Eve gitmek için sabırsızanırken kulaklarını daha yumuşak ama derin bir ses doldurdu. Ses boğazdan geliyordu ve gerçekten de çekiciydi.
"Eve gidiyor musun?"
Kız kafasını kaldırdığında hep o zevkle sesini dinlediği çocuğu gördü. Kulak hizasındaki siyah saçları lüle lüle olmuş, ona sevimli bir kişilik katıyordu. Üstelik mavi gözleri barışçıl bakıyordu. Elleri ile oynamya devam ederken kız koyu pembe dudaklarını araladı.
"Evet... Yani, daha annemi çağırmam gerek. O da bir saatte gelmez..." diye mırıldandı sonda. Oğlan boynunun arkasını okşayıp derin bir nefes verdi.
"Anlıyorum... Şey... Belki benimle dolaşmak istersin diye düşünmüştüm de." diye itiraf etti siyah saçları ile oynarken. Kız elini istemsizce saçına götürdü ve parmaklarıyla küçük bir tutam seçti. Bir yere davet edildiği için mutluydu fakat annesine nasıl söyleyeceği hakkında bir fikri yoktu.
"Olur." diyerek başladı dudaklarında bir tebessüm belirirken "fakat anneme nasıl söyleyeceğim bilmiyorum..." diye ekledi. Siyah saçlı oğlan kızın yanına oturdu ve bedenini ona döndürdü.
"Err... Belki fazladan şarkı söyleyeceğimizi söyleyebilirsin?" diye önerdi, pozitif kalmaya çalıştığı her halinden belliydi.
"İyi fikir, zaten buraya gelmesi bir saat sürüyor... Bir buçuk saat de koro için tutulursak iki buçuk saatimiz oluyor."
İkisinin de yüzünde sıcak bir gülümseme belirdi. Kız hemen ayaklanıp annesini aradı ve olanları anlatmaya başladı. Aradan geçen birkaç dakika sonra kız telefonu sonunda kapattı ve heyecanla kendisini bir tebessüm ile izleyen kişiye döndü.
"Tamam, kandı."
---- ---- ---- ----