Τελικά η Αλεξάνδρα θα βγει με τον Αντώνη σήμερα γιατί αύριο έχει κάτι δουλείες να κάνει αυτός.Είχε τόσο καιρό να τον δει,φίλοι από το δημοτικό αλλά σταμάτησαν να βλέπονται καθώς ο Αντώνης σε ηλικία μόλις 17 ετών είχε μία πρόταση από ένα πανεπιστήμιο της Αμερικής να πάει εκεί και να σπουδάσει και έτσι έφυγε.Πάντα τηλεφωνούσαν ο ένας τον άλλον σε κάθε γιορτές και λέγαν αυτά γίνονταν.Ένα πράγμα τον πείραξε τον Αντώνη που δεν ήταν στην κηδεία του πατέρα της που τον είχε σαν γιο του.Πολύ καλός άνθρωπος αλλά είχε ένα σοβαρό ατύχημα και έτσι τον έχασε.Η μαμά της είχε πεθάνει τρία χρόνια μετά την γέννησή της,δεν την είχε γνωρίσει και πολύ καλά αλλά την ένιωθε πάντα κοντά της.
«Έτοιμη είμαι ας δούμε τι κάνει ο υποχθόνιος»
Αχιλλέας «Ναι ποιος είναι;»
Αλεξάνδρα «Εγώ είμαι ρε ηλίθιε δεν έχει αναγνώριση η τελευταία τεχνολογία;»
Αχιλλέας «Τι θες ρε τέτοια ώρα;!»
Αλεξάνδρα «Πήρα να σου πω πως ήρθε ο Αντώναρος!»
Αχιλλέας «Ο Αντώναρος;!»
Αλεξάνδρα «Ναι ρε θες να έρθεις;»
Αχιλλέας «Που θα είστε;»
Αλεξάνδρα «Θα πάμε στο κλαμπ που συχνάζω»
Αχιλλέας «Οκ σε τριάντα είμαι εκεί»
Αλεξάνδρα «Va bene»
Κλαμπ
Αλεξάνδρα «Αντώναρε!»
Αντώνης «Τι κάνεις ρε κατσαριδοκτόνε;!»
Έτσι την έλεγε γιατί μόνο αυτή σκότωνε τις κατσαρίδες όταν αυτές ύπουλα εμφανίζονταν μπροστά τους.
Αλεξάνδρα «Που το θυμήθηκες αυτό ρε;»
Αντώνης «Δεν ξεχνιούνται τα αηδιαστικά πράγματα που έκανες»
Αλεξάνδρα «Τώρα που το σκέφτομαι αγαπητέ ήμουν πολύ ατρόμητη»
Αντώνης «Σαν χθες ρε σε θυμάμαι να μας λες χέστες όταν σε φωνάζαμε να έρθεις να την σκοτώσεις»
Αλεξάνδρα «Μα είστε ακόμα χέστες»
Αντώνης «Έχω ξεπεράσει τον φόβο μου»
Αλεξάνδρα «Κατσαρίδα!»
Αντώνης «Παναγιά μου!Που;»
Αλεξάνδρα «Ψεύτη»
Αντώνης «Καλά χρειάζομαι ακόμα δουλειά»
