"Ona karışma bana karış, gücün onamı yetiyor ha?"
Sinirle saçımı bıraktı Dae.
"Seni seviyorum Jungkook bunda ne buluyorsun ha?"
Kafama ayağıyla basıp karnıma tekme attıyordu.
Öksürmeye başlamıştım ki ağzımdan kan gelmeye başlamıştı.
Kulağım daki cızlama sesinden dolayı hiç birşey duymuyordum.
Kafamı kaldırdığım da Jungkook yoktu gitmişti bodrum katının kapısına doğru emeklemeye başladım.
Kapı birden açılmıştı gelen tek kız olan kuzenim Eun du gülümsedim koşarak dibime çöktü.
Birden onun saçını biri tutmuştu kim olduğuna bakim derken bıçakla boğazına bir çizik atmıştı oradan sıçrayan kanlar yüzüme gelmişti.
"EUUUN EUN !!DAE ONU BIRAK YALVARIRIM YARDIM ET ONA NE İSTERSEN VERİRİM!!"
Kulağımın dibine kadar yaklaşıp.
"Şuan öyle bir mood dayım ki hiç yardım edesim yok."
Kahkahalar eşliğinde gözümün içine bakıyordu.
Göz yaşlarım ağlamaktan kurumuştu.
Eun bana bakarak.
"A-anneme babama onlara çok se-sevdiğimi söyle ve son olarak.... senide seviyorum canımdan daha kıymetli kuzenim."
"Ölmiceksin dayan....Eun BENİ BIRAKMA."
Dediğini duymuyordum ama Dae son kez piç gibi sırıtarak sanki duymadığımı biliyormuş gibi bağırarak.
"ELVEDA DİYOR SENDE DE Kİ GÜZELCE AYRILIN."
"YOO YAPMA DAE LÜTFEN HAYIR."
Ben Euna yaklaşmaya çalıştıkça saçından tutup benden uzağa sürüklüyordu en son gücüm kalmadığında yine birşeyler söyleyip Eunun boğaz kısmına ayağını koydu ve bastırmaya başladı.
Elimden hiç birşey gelmiyordu ve bu beni daha çok deli ediyordu.
İçeri giren polislerle olay son bulmuştu.
ŞİMDİ OKUDUĞUN
MONSTERS
FanfictionKoljanlar veya Ajanlık arasındaki savaş içinde birbirini kaybeden sevgililer ve bu iki takım aradında kalan bir kız. *koljanlar deney sonucu oluşan sadece insan eti yiyebilen insanlarla yemek olarak tek ortak yanları çikolata olan ve Dil yapıları fa...
